Met ditmaal in de hoofdrol: Alice Botter (12 jaar), die als goed geïndoctrineerde als geen ander laat zien wat deze praktijken zelfs met je manier van zingen doen. Ze zingt 'Opwekking 544' werkelijk opgewekt... Ook Henk de opnameman was duidelijk erg geïnspireerd bezig. Mijn gedachten gaan uit naar Alice en ik hoop dat ze hulp krijgt bij het vinden van haar eigen stem... Wat zou ze dan fantastisch zijn.
donderdag 31 december 2009
woensdag 30 december 2009
Vacature Projecttreiteraar
- Vacature -
Projecttreiteraar m/v
Voor de periode maart 2010 tot mei 2010
10 uur verspreid over 5 werkdagen
Onze afdeling Productie is er qua dienstverlening op achteruitgegaan vanwege een organisatiegroei die een aantal medewerkers in het verkeerde keelgat is geschoten. In uw functie van Projecttreiteraar bent u verantwoordelijk voor het zelfstandig organiseren van verschillende vormen van actie en afleiding. Uitgangspunt daarbij is, om neuzen meer dezelfde kant op te krijgen, namelijk uw kant, middels op creatieve wijze aan vergaderingen en het geplande personeelsuitje in april 2010 deel te nemen.Projecttreiteraar m/v
Voor de periode maart 2010 tot mei 2010
10 uur verspreid over 5 werkdagen
Algemene beschrijving van de functie
De Projecttreiteraar houdt zich bezig met de doelgroep Productie binnen onze organisatie: werknemers die door personeelsgroei en -veranderingen met het idee spelen om van werkgever te wisselen of bang zijn om hun functie te verliezen. De Projecttreiteraar werkt nauw samen met de Algemeen Directeur en de afdeling Salarisadministratie.
Wij zoeken
Iemand met een opleiding op HBO niveau, liefst in de richting van Communicatie of Maatschappelijk Werk. Werkhouding achten wij belangrijker dan werkervaring in een soortgelijke functie. U hebt affiniteit met problematische organisaties die baat hebben bij duidelijk, ongenuanceerd handelen. Als u reeds ervaring hebt met slechte samenwerking binnen organisaties is dat een pre. U beschikt in elk geval over uitstekende mondelinge en schriftelijke communicatieve vaardigheden waarmee u mensen op creatieve wijze kunt activeren. U bent daadkrachtig, stressbestendig en u kunt goed omgaan met agressiviteit.
Aanbod
Wij bieden u een bijzonder ontregelde werkomgeving, waarin vooral collegialiteit en betrokkenheid ver te zoeken zijn. Als Projecttreiteraar bent u de aangewezen persoon om helder te verwoorden wat er misgaat zonder dat een van onze huidige medewerkers daarvoor verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Alle gedachten die onze medewerkers toch al hebben zal u hardop uitspreken, liefst tijdens de vergaderingen. De Algemeen Directeur zal u de eerste werkweek persoonlijk begeleiden, zodat u precies weet wat er speelt.
Geïnteresseerd?
Stuur dan uw motivatiebrief plus CV per e-mail naar onze organisatie t.a.v. de Algemeen Directeur, de heer Watje, onder vermelding van vacaturenummer 666. Graag ontvangen wij uw sollicitatie voor 8 januari a.s. uitsluitend per e-mail.
De gesprekken vinden plaats op 13 januari 2010.
***
dinsdag 22 december 2009
Leve het leven!
Rond de kerst ben ik nog meer met de dood bezig dan anders. Dat komt omdat ik het persoonlijk geen vrolijk feest vind. En nu is Brittany Murphy ook al overleden op slechts 32 jarige leeftijd – mijn leeftijd. Ernstig. Moge zij in vrede rusten, waar dan ook... Maar daar begint gelijk mijn euvel...
Omdat ik geloof in niets (alles zou weleens kunnen kloppen, maar kan net zo goed grote onzin zijn) heb ik geen beeld bij sterven, laat staan van een hiernamaals. Sterker nog, ik begin ervan overtuigd te raken dat een hiernamaals in onze “werkelijkheid” bestaat, omdat wij mensen altijd meer willen. Niet alleen leven, maar ook leven na de dood. Dat we het moeilijk zouden kunnen verkroppen, als we na de dood enkel wormenvoer worden.
Ik beken, geloven in het absolute “niets” na de dood geeft mij geen fijn gevoel. En dat is een understatement. Ook gevoelens over de zin van het leven veranderen erdoor.
Toch kleeft er ook een groot voordeel aan, vind ik. Het is dan in ieder geval niet nodig om tijdens het leven bezig te zijn met daden die een “hemels” pensioen zouden opleveren. Geen kerk, geen bijbel, geen liturgiegroep, niks… Alle tijd die me gegeven is dus puur inzetten voor dit leven, het hier en nu.
Vooral dat laatste geeft me rust, als ik tenminste niet te ver vooruit denk. Dan voelt het leven namelijk eerder als een steile berg dan als begaanbaar pad. Ik kan wel honderden dingen verzinnen die ik nog zou willen of moeten doen, maar dat blokkeert me juist. Ik verzin liever mijn taken en bezigheden voor vandaag.
Hoe dan ook – ik voel me dankbaar. Ik heb een goed functionerend lichaam. Ik kan horen, zien, lopen, rennen… Elke dag dat dit mag is er weer een. Nu heb ik weer bijna een nieuw jaar gehaald en hopelijk volgen er nog vele...
Ik heb dan wel een enorme hekel aan vuurwerk, maar in mij knalt het wel!
Leve het leven!
***
dinsdag 15 december 2009
dinsdag 8 december 2009
Stomhoofd
“Kijk mam, ik heb een cadeautje voor jou.” Ze had het mooi ingepakt, met netjes afgeknipte stukjes plakband en niet eens de hele rol gebruikt. Ze keek nog blijer dan ik mogelijk kijken kon. Ik acteerde een verraste houding, maar ik was te voorbarig geweest. Ze verraste me echt toen bleek dat ze mijn portemonnee had ingepakt, met briefjes van vijftig en al.
Als ze buiten gaat bellenblazen of krijten maakt ze wel alles op. Ze gebruikt wat ze krijgt. Sinds kort mag ze zelfstandig voor de deur spelen en ze voelt zich groot.
Vorige week ging ik na een halfuur eens kijken wat ze allemaal gefabriceerd had. Ze pakte me bij de hand en leidde me de straat door langs haar creaties. Ze had een treintje getekend, maar haar grote trots stond een paar meter verder. De krijtjes waren op gegaan aan een lantaarnpaal. Ze had er een ‘prinsessenpaal’ van gemaakt. De paal was voornamelijk roze, tot zover als haar lengte dit toeliet.
Baukje doet dingen die werkelijk uniek zijn. Ik lach me slap. Daarbij geniet ik van haar zelfvertrouwen. Ze heeft het nog dagen over die paal gehad. Hij is voor haar de mooiste van de wereld.
“Kijk mam, ik heb ook de doekjes ingepakt”, fluistert ze in mijn oor. Ze fluistert als ze niet zeker weet of het mag.
“Dat is goed, de doekjes zijn van jou”, zeg ik zacht en ik streel door haar lange, blonde haren. Ze nestelt zich tegen me aan, het label van een knuffel tussen haar vingers. Zo duimt ze.
Ik vertel haar dat ze haar schoen mag zetten en ze schiet overeind. Haar juf heeft wel verteld dat Sinterklaas een spelletje is, maar voor haar blijft het echt. Als de Sint voor haar staat, durft ze hem geen hand te geven, zoveel ontzag heeft ze voor de goede man. ‘Een oude opa die van kinderen houdt’, is haar analyse. Als de schoen bij de deur staat gaat ze naar bed, maar tien minuten later verschijnt ze weer in de huiskamer. “Er zit nog geen wortel in de schoen!”, roept ze uit. “Ik ben een stomhoofd."
“Juist hartstikke goed dat je eraan denkt”, antwoord ik en we begeven ons naar de koelkast waar ik iedere keer dezelfde wortelschijfjes in plasticzakje uitvis. Dat kan makkelijk met haar. Goed geïndoctrineerd zingt ze de wortel toe.
Baukje heeft het door, dat is soms verdrietig. Zo denkt ze bijvoorbeeld dat ze vaker vergeetachtig is dan anderen. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar dat zeg ik haar niet. Ze heeft baat bij zelfvertrouwen, ook los van haar te gekke prinsessenpaal. Ik vertel haar dat ik ook weleens wat vergeet en als het gebeurt deel ik dat met haar. Dan lacht ze me hartelijk uit.
Dan ben ik een stomhoofd.
***
vrijdag 4 december 2009
Vrouw na de dokter
Vanavond ga ik huilen, ik weet het zeker. Ik heb eigenlijk geen zin in dat gesnotter, maar vooruit, hoef ik ook geen make-up. Ik ga naar de film "Komt een vrouw bij de dokter".
Goed, ik moet niet vergeten dat het mijn leven niet is... Oh, en de cameraman is er ook altijd nog bij. Die zin heb ik van mijn moeder. Zij kijkt per definitie geen films voor boven de twaalf, maar hoe dan ook helpt deze wetenschap haar. Mij nauwelijks. Als producenten bedachten dat de kijker ergens van dient te schrikken, dan schrik ik. Als het hun doel was dat een scene verdrietig overkomt, dan huil ik. Ja, ik ben een heel makkelijke kijker.
Gisteravond heb ik inderdaad gehuild. De bioscoopzaal zat stampvol; wij hadden gelukkig ergens in het stenen tijdperk al gereserveerd. Niet voor niets. Wat een prachtige film en goede acteerprestaties. Dat niemand het talent van Carice van Houten kon evenaren, dat verwachtte ik al. Man, wat kan die meid spelen! Als het je als actrice lukt om een hele zaal (inclusief mannen) aan het huilen te krijgen, dan kan je wat. Hier en daar verscheen een zakdoek. Armen werden troostend ingezet. Soms ook een onverwachte lach... Ik voelde me een slingeraap in emotieland.
Gewoon even gaan kijken dus.
***
Goed, ik moet niet vergeten dat het mijn leven niet is... Oh, en de cameraman is er ook altijd nog bij. Die zin heb ik van mijn moeder. Zij kijkt per definitie geen films voor boven de twaalf, maar hoe dan ook helpt deze wetenschap haar. Mij nauwelijks. Als producenten bedachten dat de kijker ergens van dient te schrikken, dan schrik ik. Als het hun doel was dat een scene verdrietig overkomt, dan huil ik. Ja, ik ben een heel makkelijke kijker.
Gisteravond heb ik inderdaad gehuild. De bioscoopzaal zat stampvol; wij hadden gelukkig ergens in het stenen tijdperk al gereserveerd. Niet voor niets. Wat een prachtige film en goede acteerprestaties. Dat niemand het talent van Carice van Houten kon evenaren, dat verwachtte ik al. Man, wat kan die meid spelen! Als het je als actrice lukt om een hele zaal (inclusief mannen) aan het huilen te krijgen, dan kan je wat. Hier en daar verscheen een zakdoek. Armen werden troostend ingezet. Soms ook een onverwachte lach... Ik voelde me een slingeraap in emotieland.
Gewoon even gaan kijken dus.
***
dinsdag 24 november 2009
Mijn omgeving
Tegenover mijn huis staat een bejaardentehuis bejaardenhuis ouderenhuis, naast de bejaardenwoningen aanleunwoningen servicewoningen. Er zijn mensen die denken dat bejaarden ouderen een beetje gek verstandelijk gehandicapt beperkt zijn. Dat is beslist niet waar. Velen van hen kunnen prima met hun loopkar rollator de staat op en zelf boodschappen doen, pienter en wel.
Naast mijn huis ligt eenstukkie gras park, waar honden schijten uitgelaten worden. Sommige bejaarden ouderen halen het veld park niet en laten hun hond voor mijn deur schijten uit. Ik snap dat ze nog nooit van een poepzak hondenzak hebben gehoord. De meeste van die honden zijn echt worstenbroodjes dik stevig trouwens, en lopen dan ook slecht moeizaam.
Achter mijn huis is eenhangjongerenplek, waar pubers de jeugd herrie plezier maakt. Ze laten er ook graag hun troep spullen achter en er klinkt gebonk muziek. De oudjes ouderen klagen hier vreselijk regelmatig over. Dat kan ik me goed voorstellen.
Te midden van al ditspul leven bevindt zich de friettent snackbar. Daar kom ik vaak regelmatig om kankerstaven sigaretten te halen. Mensen zeggen mij automatisch vriendelijk gedag en als ik geluk heb trap ik niet in een hondendrol uitwerpsel en word ik niet begluurd nagekeken door sukkels jongemannen. Tot zover dit gezever verhaal over de zooi buurt waar ik in woon.
***
Naast mijn huis ligt een
Achter mijn huis is een
Te midden van al dit
***
maandag 16 november 2009
Supermarkt aanbiedingen
Goedkoop boodschappen doen kost tijd. Als je echt wilt uitblinken in veel voor weinig, dien je je degelijk voor te bereiden. Online kijk je naar de aanbiedingen van deze week en je maakt een lijsje van waar je wat gaat halen. Met briefje en gepast geld (om te voorkomen dat je meer koopt dan met jezelf afgesproken) stap je op de fiets (uiteraard niet in de auto). Bovendien is regen is niet slecht voor je en uitlaatgassen wel.
Bij Super de Boer is deze week in de aanbieding: Carvan Cevitam siroop (2 voor de prijs van 1), appels (1 kilo voor 1 euro) en gehakt (1 kilo voor 2,50). Daarnaast kocht ik onder andere Oral-B tandpasta met een kortingsbon (van 3,49 voor 1 euro). Natuurlijk vergat ik niet om een knutselschoen mee te nemen voor mijn dochter. Er komt ook een schoentje van haar te staan in de Albert Heijn, de Littl, de Welkoop en de Jumbo.
Bij de Albert Heijn kost een bloemkool deze week 0,79 cent. Een zak mandarijnen 1,39 en achterham een euro per 100 gram. Onderstaande foto laat zien wat ik allemaal gekocht heb, met een totaalbedrag van slechts 14,70 euro.
Op de lijst staat nog een sinterklaas spelletjesboek voor 1 euro bij het Kruidvat, maar die aanbieding gaat morgen pas in.
Isn't it fun?
Bij Super de Boer is deze week in de aanbieding: Carvan Cevitam siroop (2 voor de prijs van 1), appels (1 kilo voor 1 euro) en gehakt (1 kilo voor 2,50). Daarnaast kocht ik onder andere Oral-B tandpasta met een kortingsbon (van 3,49 voor 1 euro). Natuurlijk vergat ik niet om een knutselschoen mee te nemen voor mijn dochter. Er komt ook een schoentje van haar te staan in de Albert Heijn, de Littl, de Welkoop en de Jumbo.
Bij de Albert Heijn kost een bloemkool deze week 0,79 cent. Een zak mandarijnen 1,39 en achterham een euro per 100 gram. Onderstaande foto laat zien wat ik allemaal gekocht heb, met een totaalbedrag van slechts 14,70 euro.
Op de lijst staat nog een sinterklaas spelletjesboek voor 1 euro bij het Kruidvat, maar die aanbieding gaat morgen pas in.
Isn't it fun?
dinsdag 10 november 2009
Geven & nemen
Een goede kennis van mij is verdrietig vanwege een gemis in zijn leven. Hij heeft het gevoel dat hij al jaren veel geeft en weinig terugkrijgt. Dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn: hij en de vorm waarin hij zijn leven gegoten heeft passen niet bij elkaar, of hij heeft niet goed door wat hij allemaal krijgt.
Als we een ander helpen, geeft dat normaliter een fijn gevoel. Moet degene die geholpen wordt daar wel goed mee om kunnen gaan. Dat wil zeggen dat de geholpene de helper iets geeft in de vorm van liefde en dankbaarheid. Positieve gevoelens over de hulp die je krijgt, kan je het best nadrukkelijk uiten. Daar gaat mijn kennis al de mist in. Toen hij het een avond leuk had gehad met mij, hoorde ik dat via een ander. Terwijl ik energie in hem heb gestoken en naar hem heb geluisterd.
Hulp slaat hij regelmatig af. Onbekend is waarom. Bekend is, dat hij wel degelijk meer nodig heeft.
Mijn kennis heeft een zorgzaam beroep. Collegae en cliënten doen voornamelijk een beroep op hem, niet andersom. In zijn privéleven heeft hij geen goede vriend waar hij altijd op kan terugvallen. Hij moet het vooral van zijn vrouw en kinderen hebben.
Als het om geven en nemen gaat, dan is mijn kennis er een ster in om zijn kaas weg te geven. Dat kan hij om meerdere redenen doen. Hij gaat dingen weggeven als hij bang is dat gelijkwaardig geven en nemen strijd oplevert, of als een ander beloftes uit. Zo liet hij zich door meerdere zakenpartners in het ootje nemen. Hij hoorde mooie woorden en verwachtte er mooie daden van.
Er is geen hond die hem ervan kan overtuigen dat hij het tij kan keren. Het lijkt wel, of hij zich bij zijn zelf verzonnen lot heeft neergelegd. Dit weerhoudt hem er niet van om regelmatig te klagen. Hij roept dat hij een gever is en hij voelt zich zwakjes. Wie luistert er naar hem? Wie zorgt er voor hem? Deze vragen stelt hij aan mensen die naar hem luisteren en hulp ter beschikking stellen. Daardoor hebben gevers in zijn leven het gevoel dat hun giften in het donkere niets verdwijnen. Ze hebben minstens het gevoel dat hun giften maar half worden uitgepakt. Nu zal zijn familie het niet opgeven, maar verschillende anderen hebben dat wel gedaan.
'Tel je zegeningen'. Dat is een mooi christelijk gebod. Als mijn kennis zou opschrijven wie er allemaal energie aan hem gaf en wie daar nog steeds oren naar heeft, dan zou hij zich beter voelen. Mensen zijn de beroerdste niet. Als je maar durft te vragen en viert wat je gegeven wordt.
***
Als we een ander helpen, geeft dat normaliter een fijn gevoel. Moet degene die geholpen wordt daar wel goed mee om kunnen gaan. Dat wil zeggen dat de geholpene de helper iets geeft in de vorm van liefde en dankbaarheid. Positieve gevoelens over de hulp die je krijgt, kan je het best nadrukkelijk uiten. Daar gaat mijn kennis al de mist in. Toen hij het een avond leuk had gehad met mij, hoorde ik dat via een ander. Terwijl ik energie in hem heb gestoken en naar hem heb geluisterd.
Hulp slaat hij regelmatig af. Onbekend is waarom. Bekend is, dat hij wel degelijk meer nodig heeft.
Mijn kennis heeft een zorgzaam beroep. Collegae en cliënten doen voornamelijk een beroep op hem, niet andersom. In zijn privéleven heeft hij geen goede vriend waar hij altijd op kan terugvallen. Hij moet het vooral van zijn vrouw en kinderen hebben.
Als het om geven en nemen gaat, dan is mijn kennis er een ster in om zijn kaas weg te geven. Dat kan hij om meerdere redenen doen. Hij gaat dingen weggeven als hij bang is dat gelijkwaardig geven en nemen strijd oplevert, of als een ander beloftes uit. Zo liet hij zich door meerdere zakenpartners in het ootje nemen. Hij hoorde mooie woorden en verwachtte er mooie daden van.
Er is geen hond die hem ervan kan overtuigen dat hij het tij kan keren. Het lijkt wel, of hij zich bij zijn zelf verzonnen lot heeft neergelegd. Dit weerhoudt hem er niet van om regelmatig te klagen. Hij roept dat hij een gever is en hij voelt zich zwakjes. Wie luistert er naar hem? Wie zorgt er voor hem? Deze vragen stelt hij aan mensen die naar hem luisteren en hulp ter beschikking stellen. Daardoor hebben gevers in zijn leven het gevoel dat hun giften in het donkere niets verdwijnen. Ze hebben minstens het gevoel dat hun giften maar half worden uitgepakt. Nu zal zijn familie het niet opgeven, maar verschillende anderen hebben dat wel gedaan.
'Tel je zegeningen'. Dat is een mooi christelijk gebod. Als mijn kennis zou opschrijven wie er allemaal energie aan hem gaf en wie daar nog steeds oren naar heeft, dan zou hij zich beter voelen. Mensen zijn de beroerdste niet. Als je maar durft te vragen en viert wat je gegeven wordt.
***
dinsdag 3 november 2009
Zeuren loont
Dan ben je net hartstikke blij. Je hebt een talent en je geniet ervan. Zelfs die ene, in jouw ogen, belangrijke persoon neemt je serieus. Dat voelt vet goed. Je straalt eigenliefde uit en zelfs die chagrijnige cassière begroet je vriendelijk. Is er altijd iemand bij die er de duim op moet drukken. Of je daar en daar al goed over hebt nagedacht. Of je het wel zeker weet. Dat je moet uitkijken niet naast je schoenen te gaan lopen.
Als mensen iets tofs bereiken, zeker als hetgeen ze bereiken zichtbaar is voor een grote groep, dan komen de zeikers in actie. Mensen die zich net die dag wat minder voelen en zichzelf niet vriendelijk begroetten in de spiegel. Die nemen graag woorden als 'eigendunk' en 'arrogantie' in de mond. Ze dragen uit dat je wel iets mag bereiken, maar je mag jezelf vooral niet goed vinden.
Zeikers hebben er ook moeite mee als een zichzelf serieus nemend persoon zijn of haar grenzen goed aangeeft. De maat schijnt bij succesvolle mensen nooit vol te mogen zijn. Ze schijnen alles maar aan te moeten kunnen. Vooral vinden zeikers dat succesvolle mensen naar hen zouden moeten luisteren.
Dan ben je net hartstikke somber. Je hebt het gevoel dat je niks goed genoeg kan. Talenten zie je niet: je vindt eigenlijk dat je nergens in uitblinkt. Dat voelt vet klote. Je straalt een zware sfeer uit en zelfs die chagrijnige cassière geeft je nog een veeg uit de pan. Is er altijd iemand bij die je wil opvrolijken. Je hoeft maar even te roepen dat je niks kan en mensen gaan je ophemelen. Ze zeggen dat je zo mooi bent en zo lief en dat je zat talent hebt. Dat zeggen ze niet zomaar: ze weten het zeker.
Zeikers hebben er geen moeite mee als iemand anders zichzelf naar beneden praat. Succesvolle mensen vinden dat juist wel een lastig gegeven. Die zien graag dat hun geliefden zich net zo prettig voelen als zijzelf. Beide groepen zullen echter de sombere ziel proberen op te vrolijken. Somber zijn levert dus aandacht en positieve woorden op.
Natuurlijk zijn mensen niet simpel op te splitsen in zeikers en successen. Ik splitste het even om aan te geven dat zeuren loont. Zeuren is niet per definitie verkeerd overigens, het houd je ook scherp. Een gezonde dosis zelftwijfel zorgt voor een versterking van de zelfreflectie.
Eigenlijk lijkt men elkaar op een lijn te willen houden, allemaal even groot. Iemand die groeit wordt hier en daar afgesnoeid en iemand die krimpt krijgt een liefdevolle schop onder de kont.
Op een goede dag voelde ik me kut en had ik zin om mezelf eens flink naar beneden te praten. Ik wilde weer ervaren hoe dat voelt en hoever ik daarin kon gaan. Een vriend begon me onmiddellijk op te beuren, maar dat had geen zin. "Ik wil me gewoon even kut voelen", riep ik. "Daarna komt er wel weer ruimte voor positiviteit." Hij was het met me oneens. Hij wilde graag dat ik naar hem luisterde.
De zeikerd.
***
Als mensen iets tofs bereiken, zeker als hetgeen ze bereiken zichtbaar is voor een grote groep, dan komen de zeikers in actie. Mensen die zich net die dag wat minder voelen en zichzelf niet vriendelijk begroetten in de spiegel. Die nemen graag woorden als 'eigendunk' en 'arrogantie' in de mond. Ze dragen uit dat je wel iets mag bereiken, maar je mag jezelf vooral niet goed vinden.
Zeikers hebben er ook moeite mee als een zichzelf serieus nemend persoon zijn of haar grenzen goed aangeeft. De maat schijnt bij succesvolle mensen nooit vol te mogen zijn. Ze schijnen alles maar aan te moeten kunnen. Vooral vinden zeikers dat succesvolle mensen naar hen zouden moeten luisteren.
Dan ben je net hartstikke somber. Je hebt het gevoel dat je niks goed genoeg kan. Talenten zie je niet: je vindt eigenlijk dat je nergens in uitblinkt. Dat voelt vet klote. Je straalt een zware sfeer uit en zelfs die chagrijnige cassière geeft je nog een veeg uit de pan. Is er altijd iemand bij die je wil opvrolijken. Je hoeft maar even te roepen dat je niks kan en mensen gaan je ophemelen. Ze zeggen dat je zo mooi bent en zo lief en dat je zat talent hebt. Dat zeggen ze niet zomaar: ze weten het zeker.
Zeikers hebben er geen moeite mee als iemand anders zichzelf naar beneden praat. Succesvolle mensen vinden dat juist wel een lastig gegeven. Die zien graag dat hun geliefden zich net zo prettig voelen als zijzelf. Beide groepen zullen echter de sombere ziel proberen op te vrolijken. Somber zijn levert dus aandacht en positieve woorden op.
Natuurlijk zijn mensen niet simpel op te splitsen in zeikers en successen. Ik splitste het even om aan te geven dat zeuren loont. Zeuren is niet per definitie verkeerd overigens, het houd je ook scherp. Een gezonde dosis zelftwijfel zorgt voor een versterking van de zelfreflectie.
Eigenlijk lijkt men elkaar op een lijn te willen houden, allemaal even groot. Iemand die groeit wordt hier en daar afgesnoeid en iemand die krimpt krijgt een liefdevolle schop onder de kont.
Op een goede dag voelde ik me kut en had ik zin om mezelf eens flink naar beneden te praten. Ik wilde weer ervaren hoe dat voelt en hoever ik daarin kon gaan. Een vriend begon me onmiddellijk op te beuren, maar dat had geen zin. "Ik wil me gewoon even kut voelen", riep ik. "Daarna komt er wel weer ruimte voor positiviteit." Hij was het met me oneens. Hij wilde graag dat ik naar hem luisterde.
De zeikerd.
***
vrijdag 30 oktober 2009
Stilstaan bij eenzaamheid
Wat is eenzaamheid precies? In ieder geval is het een gevoel dat men het liefst zo snel mogelijk achter zich zou willen laten. Als ik me eenzaam voel, ga ik bijvoorbeeld graag wat doen, al is het maar een afwas.
We zien om ons heen dat mensen het druk hebben. Wat ik vooral zie, is dat mensen zichzelf maar van alles blijven bieden, vaak op het gebied van de korte termijn vreugde. Noem het consumeren, maar het is meer dan dat. Het is ook het onderdrukken van een gevoel van leegte. Ik heb dan de neiging om kaarsjes een te steken, muziek op te zetten of te gaan schrijven. Dat laatste geeft me een gevoel van contact hebben met mezelf. Toch besef ik dat het me geen antwoorden geeft, als ik niet tussendoor ook stil kan zijn. Ik wil weten waar eenzaamheid vandaan komt en wat ik werkelijk nodig heb om mezelf vaker als vriendin te kunnen zien.
Eenzaamheid kent meerdere bronnen. Wat wil je regelen of bieden aan jezelf, dat je voor je uitschuift? Heb je het gevoel dat je goed voor jezelf zorgt? Deze bronnen spelen bij mij een rol. Daarnaast voel ik al een tijd geen werkelijke vrede, rust en vertrouwen. Er gebeuren zoveel dingen in de wereld die ik vreselijk vind. Mensen kunnen zulk lelijk gedrag vertonen. Op momenten dat droefenis over nare dingen in de wereld me parten speelt, ga ik bewust op zoek naar leuk nieuws.
Iedereen weet dat je je doelen in stapjes kunt behalen. Dat je elk stapje zou moeten vieren. Ik voel verzet in mezelf, want ik vind mijn stapjes te klein. Ik ben er een kei in om kritiek te hebben op mezelf, maar dat helpt me niets. Het zorgt er alleen voor dat ik me sneller vermoeid voel. Vaak vraag ik me af wie ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga, de meest gestelde vragen in het leven. Terwijl ik weet dat niemand het weet en niemand er werkelijk een logisch geheel in ziet, blijf ik er toch mee bezig. Net als de rest van de wereld.
Natuurlijk zijn er mensen die wel doen alsof ze het weten. Ze komen aan met de meest mooie theorieën en verklaringen. Ik kan er weinig mee. Het enige wat ik ervan denk is: mooi dat dat voor jou werkt en jou rust geeft. Meer is het ook niet: het voelt prettig voor die ander om er zo en zo over te denken en dat is dan dat. Je denkt immers graag dingen die jou een goed gevoel geven of jouw vertrouwen in het leven vergroten. Ik daarentegen vertrouw erop dat ik het niet weet.
Onwetend tegen het leven aankijken geeft ook een gevoel van eenzaamheid. Alsof je zwemt op het strand in plaats van in de zee. Niets lijkt werkelijk kloppend of logisch. Daarbinnen zijn er dingen die ik graag doe. Dingen die ik leuk vind en mij energie geven. Dat zijn de dingen waar ik mijn aandacht op vestig en door dat te doen openbaart zich een pad. Toch heb ik al een hoop zijwegen bewandeld in mijn leven. Daarna herinner ik me mijn pad en doe ik er wat aan. Op mijn pad voel ik mij het minst eenzaam.
Het leven is raar. Het geeft me nog een beetje troost dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Ergens heb ik ook het gevoel dat we meer op elkaar lijken dan we beseffen, om de simpele reden dat de meeste verschillen te vinden zijn in uiterlijkheden. Met verschillende gedragingen kan echter hetzelfde doel worden beoogd. Verschillen benadrukken kan ook een gevoel van eenzaamheid geven. Maar wie zegt dat jij en ik bestaan? Jouw lichaam en mijn lichaam, dat bestaat, maar verder blijft het gissen.
***
We zien om ons heen dat mensen het druk hebben. Wat ik vooral zie, is dat mensen zichzelf maar van alles blijven bieden, vaak op het gebied van de korte termijn vreugde. Noem het consumeren, maar het is meer dan dat. Het is ook het onderdrukken van een gevoel van leegte. Ik heb dan de neiging om kaarsjes een te steken, muziek op te zetten of te gaan schrijven. Dat laatste geeft me een gevoel van contact hebben met mezelf. Toch besef ik dat het me geen antwoorden geeft, als ik niet tussendoor ook stil kan zijn. Ik wil weten waar eenzaamheid vandaan komt en wat ik werkelijk nodig heb om mezelf vaker als vriendin te kunnen zien.
Eenzaamheid kent meerdere bronnen. Wat wil je regelen of bieden aan jezelf, dat je voor je uitschuift? Heb je het gevoel dat je goed voor jezelf zorgt? Deze bronnen spelen bij mij een rol. Daarnaast voel ik al een tijd geen werkelijke vrede, rust en vertrouwen. Er gebeuren zoveel dingen in de wereld die ik vreselijk vind. Mensen kunnen zulk lelijk gedrag vertonen. Op momenten dat droefenis over nare dingen in de wereld me parten speelt, ga ik bewust op zoek naar leuk nieuws.
Iedereen weet dat je je doelen in stapjes kunt behalen. Dat je elk stapje zou moeten vieren. Ik voel verzet in mezelf, want ik vind mijn stapjes te klein. Ik ben er een kei in om kritiek te hebben op mezelf, maar dat helpt me niets. Het zorgt er alleen voor dat ik me sneller vermoeid voel. Vaak vraag ik me af wie ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga, de meest gestelde vragen in het leven. Terwijl ik weet dat niemand het weet en niemand er werkelijk een logisch geheel in ziet, blijf ik er toch mee bezig. Net als de rest van de wereld.
Natuurlijk zijn er mensen die wel doen alsof ze het weten. Ze komen aan met de meest mooie theorieën en verklaringen. Ik kan er weinig mee. Het enige wat ik ervan denk is: mooi dat dat voor jou werkt en jou rust geeft. Meer is het ook niet: het voelt prettig voor die ander om er zo en zo over te denken en dat is dan dat. Je denkt immers graag dingen die jou een goed gevoel geven of jouw vertrouwen in het leven vergroten. Ik daarentegen vertrouw erop dat ik het niet weet.
Onwetend tegen het leven aankijken geeft ook een gevoel van eenzaamheid. Alsof je zwemt op het strand in plaats van in de zee. Niets lijkt werkelijk kloppend of logisch. Daarbinnen zijn er dingen die ik graag doe. Dingen die ik leuk vind en mij energie geven. Dat zijn de dingen waar ik mijn aandacht op vestig en door dat te doen openbaart zich een pad. Toch heb ik al een hoop zijwegen bewandeld in mijn leven. Daarna herinner ik me mijn pad en doe ik er wat aan. Op mijn pad voel ik mij het minst eenzaam.
Het leven is raar. Het geeft me nog een beetje troost dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Ergens heb ik ook het gevoel dat we meer op elkaar lijken dan we beseffen, om de simpele reden dat de meeste verschillen te vinden zijn in uiterlijkheden. Met verschillende gedragingen kan echter hetzelfde doel worden beoogd. Verschillen benadrukken kan ook een gevoel van eenzaamheid geven. Maar wie zegt dat jij en ik bestaan? Jouw lichaam en mijn lichaam, dat bestaat, maar verder blijft het gissen.
***
donderdag 8 oktober 2009
Dat iets
Samen een eigen wereld?
Samen iets doen
Samen iets beleven
Samen iets bepraten
Samen willen wij dan iets iets meer
Mag ik ook mijn eigen wereld?
Alleen iets doen
Alleen iets beleven
Alleen iets bepraten
Alleen wil jij dan iets iets meer
***
Samen iets doen
Samen iets beleven
Samen iets bepraten
Samen willen wij dan iets iets meer
Mag ik ook mijn eigen wereld?
Alleen iets doen
Alleen iets beleven
Alleen iets bepraten
Alleen wil jij dan iets iets meer
***
maandag 21 september 2009
Vingerafdruk in paspoort
http://www.nu.nl/algemeen/2086095/voortaan-vingerafdrukken-in-paspoorten.htmlCommentaar hierop van 'Endandit' op www.nujij.nl vond ik zeer leerzaam:
'Zonder zelfs maar in te gaan op het privacy gedeelte is dit wat er mis is aan het centraal opslaan van vingerafdrukken.
Het is: onveilig, overbodig, ineffectief en duur.
a. Onveilig
Iedereen die zelfs maar enige kennis van geautomatiseerde systemen en databases heeft (en ja dat heb ik) weet dat geen enkel geautomatiseerd systeem of database veilig is. Iedere toegang tot zo'n systeem is een veiligheidsrisico.
De realiteit is dat bij het beveiligen van systemen altijd wordt gekeken naar wat haalbaar is ten opzichte van de kosten. Elke getalenteerde hacker die bereid is voldoende tijd en moeite te steken in het kraken van een systeem komt er uiteindelijk in.
Je moet je dus realiseren hoe groot de verleiding is om zo'n systeem te kraken. Wat de "beloning" voor de inbreker is. Een database met alle vingerafdrukken van alle Nederlanders is een goudmijn voor wat betreft identiteitsdiefstal.
Wanneer iemand in staat is niet alleen inzicht te krijgen in de database maar deze ook te manipuleren wordt het risico heel erg groot.
De regering staat niet bekend om haar inzicht in beveiliging. De kansen dat deze database afdoende beveiligd wordt schat ik heel erg laag in.
Daar komt nog bij dat wanneer er misbruik wordt gemaakt van gegevens in deze database je daarvoor niemand aansprakelijk kunt stellen.
Wanneer een creditcard wordt gestolen, of een bankpas kun je die laten blokkeren. Zelfs een paspoort heeft een vervaldatum. Een vingerafdruk valt niet te vervangen of te blokkeren. Daar zit je je hele leven aan vast.
b. Overbodig
Het vastleggen van de vingerafdrukken in een database is geen EU richtlijn. Nederland is het enige land (tot dusver) die deze maatregel neemt. Het voegt absoluut niets toe aan de beveiliging van reisdocumenten.
c. Ineffectief
De enige reden die de regering opgeeft waarom deze database voordelen zou bieden is dat iedere burger in staat wordt gesteld om elders dan in zijn eigen woonplaats een paspoort aan te vragen. Dit "grote" voordeel houdt dan natuurlijk wel in dat iedere medewerker van iedere afdeling bevolking van iedere gemeente die zich bezighoudt met de uitgifte van paspoort toegang moet krijgen tot de database. Dat zijn even zovele veiligheidsrisico's.
d. Duur
Het opslaan van gegevens, regelen van toegang, beveiliging (hoe minimaal ook) van deze gevoelige informatie kost veel geld. Ik heb geen cijfers gezien, maar weet uit ervaring wat het onderhouden van dit soort databases kost.
Overigens voor wat betreft het gebruiken door justitie:
De opgeslagen reisgegevens van de OV chip kaart zouden ook alleen maar gebruikt worden om de planning van de treinen en bussen te verbeteren, weet je nog?
Inmiddels is al (hoe lang is ie ook weer in gebruik) door justitie opgevraagd om de reisgegevens van een bepaalde tijd te overhandigen. Dit is ook gebeurd. Het vervoersbedrijf moest nota bene naar de rechter om te voorkomen dat ook de foto's van alle passagiers afgegeven moesten worden.
Het is een illusie te denken dat de opgeslagen vingerafdrukken niet oneigenlijk gebruikt gaan worden. De werkelijkheid heeft deze illusie al ingehaald.'
donderdag 17 september 2009
Moslims
Op www.nuij.nl lopen de gemoederen hoog op, na de uitspraak van Wilders dat Moslima's 1000 euro belasting per jaar zouden moeten betalen voor het dragen van een hoofddoek. Iemand merkte snugger op: 'Ja hoor, die Wilders lost de crisis in no-time op'. Een ander vroeg zich af wat voor een postitiefs Moslims ons land gebracht hebben. Het viel hem op dat niemand antwoord gaf op die vraag. Ik bij deze.Dus wat hebben Moslims voor een positiefs in ons land gebracht?
1. Familiewaarden worden omhoog gekrikt. Familie gaat voor, dat vind ik een mooi iets waar we van kunnen leren.
2. Moslims die hier komen, op nul beginnen en toch een mooi leven opbouwen met een goede carrière, kunnen een inspiratie voor ons zijn.
3. Door de komst van Moslims zijn mensen in NL sterker gaan nadenken over verschillen tussen mensen en ook hun eigen geloof en waarden meer onder de loep gaan nemen, hetgeen goed is voor onze ontwikkeling.
4. We móeten wel beter onderscheid gaan leren maken tussen Moslims met een naar karakter en een goed karakter, waarvoor we angsten en vooroordelen aan de kant dienen te schuiven, hetgeen ook goed is voor onze ontwikkeling en emotionele intelligentie. Angsten moet je immers overwinnen en niet al te serieus nemen. Daarnaast zal ik de laatste zijn om te roepen dat de angst voor extremisme en Moslims die zich op geen enkele manier aanpassen ongegrond is.
Tot zover.
Hopelijk escaleert dit hele Moslim-gebeuren niet nog verder.
***
dinsdag 15 september 2009
Afscheid voor Esther & Esther
En dan gaat het leven dood. Soms komen de sterren samen om meerdere mensen tegelijkertijd te wenken. Voor nabestaanden gaat het leven dan even dood. Binnen een week overleden mijn oom en de vader van mijn goede vriendin. Beiden mannen hadden een dochter die Esther heet en beiden Esthers heb ik bijgestaan. Mijn nichtje Esther is een lief wonder. De intensieve maanden voor haar vaders' overlijden beschouwt zij als een gift. Zo liefdevol had haar vader de laatste jaren nog niet naar haar gekeken. Ze verzorgde hem, samen met lieve anderen. In plaats van dat ze alvast afscheid van hem begon te nemen, sloot ze hem juist nog meer in haar hart. Dat voelde fijn en deed pijn tegelijk. Ik kijk naar haar en wilde dat ik meer kon doen.
Mijn vriendin Esther is zo authentiek dat ze voor mij al 15 jaar boeiend blijft. Ze is lief, ze is kattig, ze is aardig, ze is bot. Ze heeft iets met taal, met het prachtig verdraaien van spreekwoorden en ze denkt na over elk woord dat over haar lippen komt. Ze weet namelijk prima hoe ze overkomt en als ze het even niet weet, vraagt ze zich af of ze te belastend is. Dan zegt ze: "Het spijt me dat ik hier zo lang over praat", of: "Ik zal de volgende keer gezelliger zijn, oké?" Esther wil het erg goed doen. Dat haar vader niet meer lang te leven had, voelde zij al een jaar aan. Ze huilde regelmatig om haar lieve vadertje. Tegen de tijd dat hij overleed leek het erop dat ze zijn dood reeds geaccepteerd had. Elk woord dat uit haar mond kwam tijdens de wake, was net zo prachtig als normaal. Mooier nog.
Esther & Esther... Sterkte.
***
maandag 7 september 2009
Vereniging tegen Kwakzalverij
Heel goed hoor, die vereniging tegen de kwakzalverij.
Maar om dan zelf 10 euro per tijdschrift te vragen is ook een beetje kwakzalverij.
***
Maar om dan zelf 10 euro per tijdschrift te vragen is ook een beetje kwakzalverij.
***
zondag 23 augustus 2009
Seksuele intelligentie
Uit 'De derde weg in bed', door Lisette Thooft
Een seksueel intelligente benadering gaat er niet automatisch vanuit dat mannen en vrouwen hetzelfde zijn of identieke seksuele verantwoordelijkheden hebben. De biologie van seks is namelijk niet symmetrisch. Bij zoogdieren is het instinct op biologisch niveau zo geëvolueerd dat het mannetje zijn zaad maximaal wil verspreiden, terwijl het vrouwtje enkele van haar eitjes optimaal tot wasdom wil brengen. De neiging seksuele partners tot object te maken waarin zaad gepompt dient te worden, is de mannelijke variant van onze dierlijke neigingen: darkrooms zijn mannelijke uitvindingen. De neiging om zich emotioneel aan seksuele partners vast te klampen is de vrouwelijke variant.
De mens overstijgt echter het biologische niveau van dierlijke gerichtheid op voortplanting en moet dus de biologische opdrachten vertalen naar een ander niveau, het menselijk relationele. Een seksuele partner tot object maken is op dit niveau eigenlijk altijd ongewenst, blijkt in de praktijk. Er zijn althans allerlei aanwijzingen dat het niet goed is voor de menselijke psyche om tot object gemaakt te worden, niet alleen bij kinderen maar ook bij volwassenen, zelfs niet als je dat samen hebt afgesproken. Hoe gevoeliger je bent, hoe meer last je ervan hebt. Werkers in de seksindustrie en zeer promiscue levende mensen raken vaak afgestompt zodat ze steeds hardere prikkels nodig hebben om nog iets te voelen.
Seksueel intelligente mannen zullen dus de neiging anderen tot object te maken in zichzelf registreren en zich in dat opzicht leren beheersen. Ook de neiging het orgasme te verheffen tot doel van de copulatie en zo vaak mogelijk en snel klaar te komen is typisch mannelijk-biologisch. Uit allerlei onderzoek (onder andere van Willeke Bezemer en Annette Heffels van enkele jaren geleden, getiteld Min of meer macho) blijkt dat voortijdige zaadlozing een wijdverspreid en chronisch probleem vormt in relaties. Vrouwen blijven onbevredigd achter na de daad en verliezen na verloop van tijd belangstelling voor het hele beddenwerk. Seksueel intelligente mannen richten daarom hun aandacht doelbewust op het proces van het bedrijven van de liefde, op het verschaffen en ervaren van genot tijdens dit proces en niet op het eindeffect ervan. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze zich klakkeloos onderwerpen aan de seksuele wensen en grillen van vrouwen.
Zelfreflectie leidt ongetwijfeld ook tot de ontdekking dat veelvuldig seksueel fantaseren de zelfbeheersing ondermijnt. Een man die zichzelf de hele dag loopt op te fokken, spuit bij de geringste prikkel. Zelfbeheersing op dit punt vergt dus meer dan alleen aandacht in bed; er is de hele dag een soort mentale discipline voor nodig. Niet denken maar doen; dat wil zeggen, als de daad op zijn plaats is. En anders: niet aan denken. Voor de hordes werklozen uit de seksindustrie vinden we wel beter emplooi.
Seksueel intelligente vrouwen onderwerpen zich niet aan de primitieve, biologische neigingen van seksueel onintelligente mannen, laat staan dat ze die overnemen en luidkeels gaan verkondigen dat het lekker is om lustobject te zijn en dat het uitsluitend gaat om de climax. Dat is bij dieren zo, niet bij mensen. Al even dom is de moderne leugen dat seks altijd moet, dat je ongelukkig wordt van seksuele onthouding bij afwezigheid van een geschikte partner.
Seksueel intelligente vrouwen moeten de instinctieve behoefte leren registreren om zich emotioneel aan een mannelijke partner vast te klampen en zich leren beheersen zich in dat opzicht. Waarschijnlijk is het daarvoor nodig om economisch zelfstandig te zijn - alleen vrijen kunnen vrijen. Maar die gezegende staat ambiëren de meeste intelligente vrouwen toch al.
***dinsdag 18 augustus 2009
Lekker hysterisch spasme, schat?
Dit overzicht is niet beschikbaar.
Klik hier om de post te bekijken.
donderdag 23 juli 2009
Kinderen gokken legaal
Kinderen kunnen nog altijd legaal gokken op de kermis. Gisteren brachten wij een bezoekje aan een kermis in de buurt en wederom viel op, dat elk jaar de gokmogelijkheden hoger worden en de pleziermogelijkheden lager.
Aan gokspellen valt veel geld te verdienen. Kinderen storten hun hele spaarpot in de kasten, maar die ene grote beer die ze voor ogen hebben kost een vermogen, of ze winnen hem helemaal niet. Je ziet de gefrustreerde koppies, de gokdrang.
Vroeger trapte ik er zelf ook in. Nu loop ik met een grote boog om al die apparaten heen, hoe aanlokkelijk het te winnen spul er ook uitziet. Mijn dochter mag er ook niets mee van mij. Ze vermaakt zich met het weinige vermaak, zoals autootjes, springdingen en een suikerspin (die ze eigenlijk niet lust, maar hij ziet er zo mooi uit...).
Kindergokken, legaal op de kermis. Jong geleerd is oud gedaan zullen we maar zeggen. Ik vind het jammer dat het gokspul het plezierspul steeds meer verdrijft op kermissen. Sowieso is alles super duur. Vijf minuten springen: vijf euro. Drie rondjes trein: drie euro. Leve de kermis.
***
Aan gokspellen valt veel geld te verdienen. Kinderen storten hun hele spaarpot in de kasten, maar die ene grote beer die ze voor ogen hebben kost een vermogen, of ze winnen hem helemaal niet. Je ziet de gefrustreerde koppies, de gokdrang.
Vroeger trapte ik er zelf ook in. Nu loop ik met een grote boog om al die apparaten heen, hoe aanlokkelijk het te winnen spul er ook uitziet. Mijn dochter mag er ook niets mee van mij. Ze vermaakt zich met het weinige vermaak, zoals autootjes, springdingen en een suikerspin (die ze eigenlijk niet lust, maar hij ziet er zo mooi uit...).
Kindergokken, legaal op de kermis. Jong geleerd is oud gedaan zullen we maar zeggen. Ik vind het jammer dat het gokspul het plezierspul steeds meer verdrijft op kermissen. Sowieso is alles super duur. Vijf minuten springen: vijf euro. Drie rondjes trein: drie euro. Leve de kermis.
***
vrijdag 17 juli 2009
Porno haat
Wisconsin - Een 23-jarige Amerikaanse zit vast voor de ernstige mishandeling van haar vriend. Ze kon niet aanzien hoe de man porno keek en masturbeerde. Rachel Ferrara schreeuwde, bedreigde de man met de dood en voegde bovendien de daad bij het woord. Ze stak het slachtoffer in zijn maag.Toen Rachel Ferrara thuis kwam van werk, zag ze haar man in genante pose. Dat kon de Amerikaanse maar niet verkroppen. Ze draaide volledig door, greep naar een keukenmes en stak Christopher Strabley (24) in de maag. "Je verdient het", schreeuwde ze.
Zwaargewond, maar nog levend kon Strabley aan de aanval van de vrouw ontsnappen. Hij reed naar het ziekenhuis, waar een arts de man behandelde voor zijn verwondingen. Hij overleefde de aanval.
Zijn vriendin vluchtte, maar meldde zich later op het bureau. "Ik denk dat ik hem ernstig heb verwond", verklaarde ze op het bureau.
vrijdag 3 juli 2009
woensdag 1 juli 2009
Lelijk wijf maakt mooie vrouw belachelijk
'Zangeres' Dorine Wiersma wint Annie M.G. Schmidtprijs in 2008 voor het nummer 'Stoute Heleen'. Belachelijk om twee redenen: 1. Annie zou absoluut niet blij zijn dat zo'n stijlloos klotelied deze prijs krijgt. 2. Kut als je jezelf omhoog werkt door een slettenlied te schrijven over een vrouw die wél talent heeft.
zaterdag 20 juni 2009
Homo's behandelbaar
Homoseksualiteit is een hormonale storing die, indien gewenst, behandelbaar is. Dat is het besluit van een Zweedse universiteit na een onderzoek dat de biologische oorzaken van homoseksualiteit en een eventuele behandeling daarvan bestudeerde. Eerder bracht het instituut al naar voren dat homoseksualiteit vooral van biologische factoren afhankelijk was en dat omgevingsfactoren zoals opvoeding slechts een minimale rol speelden.Het nieuwe onderzoek duurde ongeveer een jaar en ging na of het bijsturen van de hormonenhuishouding de seksuele geaardheid van een mens zou kunnen beïnvloeden. Vijftig homoseksuele proefpersonen, waarvan de helft mannen en de andere vrouwen, namen aan het experiment deel en werden hormonaal behandeld. Maar liefst 45 verklaarden na de behandeling heteroseksuele gevoelens te hebben gekregen of zelfs een relatie te zijn begonnen met iemand van het andere geslacht.
“Wat we hier hebben aangetoond, is niet dat een homoseksuele geaardheid moet behandeld worden, maar dat ze kán behandeld worden”, licht een professor toe. “Een ethisch debat over hoe we hiermee moeten omgaan, zal onvermijdelijk zijn.”
Het onderzoek werpt een nieuw licht op de culturele benadering van een onderwerp dat in bijna elke samenleving moeilijk ligt. Pas in 1990 werd homoseksualiteit geschrapt uit de lijst van de geestesziekten. Het is afwachten hoe de holebi-gemeenschap op het debat zal reageren.
Bron: slechtsnieuws.be
***************
Wellicht is het een idee om behandeling in het ziekenfondspakket op te nemen als gebrek aan behandeling te zware gevolgen heeft, zoals bijvoorbeeld het verliezen van uw baan op een speciale Christelijke school. Kunt u mooi op uw C.V. zetten: 'Genezen van homofilie in 2009 door Company Unieworst BV'.
***
woensdag 10 juni 2009
Christelijke scholen mogen homo's weren
DEN HAAG - Christelijke scholen mogen homoseksuele docenten nog steeds weren als die zich duidelijk in strijd met de grondslag van de onderwijsinstelling gedragen.
Lees verder: christelijke-scholen-mogen-homodocenten-weren--------------------------------------------
Mijn dochter zit op speciaal onderwijs, en da's Christelijk, zoals zoveel van die scholen. Ze krijgt elke dag een half uur bijbel les.
Ik baal daar erg van. Bizar dat een stel volwassenen aan een groep verstandelijk gehandicapten hun geloof gaan opdringen. Bizar dat dat mag, dat daar tijdens onderwijs zoveel tijd voor vrijgemaakt mag worden.
Ze leren de kinderen bovendien niets over andere geloven, alleen maar over het Christendom. Slecht dus ook voor de algemene ontwikkeling van de kinderen. En ik zou veel liever zien, dat deze kinderen bijvoorbeeld logopedie krijgen in die tijd.
Dat homo's geweerd mogen worden geeft al aan wat een sfeer er hangt rondom het geloof op die scholen.
Vrijheid blijheid verdorie!
Indoctrineer mijn dochter niet...
zondag 1 maart 2009
zaterdag 21 februari 2009
Klein ochtend-drama
De bel gaat en ik schrik wakker. Shit, mijn ex, half tien. De wekker en ik hebben elkaar gemist...Ik bereid de ochtenden dat hij mijn dochter komt halen altijd voor: ik leg kleertjes klaar en zorg dat ik in alle rust mevrouwtje op tijd in de startblokken naar papa zet. Met schoenen al aan in de gang.
Met enkel een slaaphemd aan, half verscholen achter de deur, maak ik de eerste fout. Ik verontschuldig me. Als ik mijn ex een paar weken niet zie, dan schijn ik altijd te vergeten hoe hij zal reageren. Beschuldigend, grof, vol verwijten. Normaliter zou een mens zeggen: "Oh, dat is balen, maar kan gebeuren, ik wacht wel even." Hij schreeuwt. "Hallo, lekker bezig weer! En waar is ze dan? Nog op haar kamer?! Het is hartstikke laat!" Hij zwaait met zijn armen en kijkt me vernietigend aan. Ik antwoord: "Ze heeft een bel - als ze uit haar kamer wil, dan drukt ze daarop. Dat heeft ze nog niet gedaan, dus ze is aan het spelen." Ik hoor de trilling in mijn stem, terwijl mijn hart zegt: Nee! Niet weer met excuses komen. Zijn reactie op mijn woorden is toch enkel ongeloof en meer grofheid.
Gestrest loop ik haar slaapkamer in. Ze heeft zich lekker op bed genesteld met een spelletje van Bert & Ernie. Ze maakt geen aanstalten om op te staan. Ik vertel haar dat papa er is, maar zij wil het spelletje afmaken. Ze heeft al heel veel punten, ze glundert. Ik loop daarom eerst naar de huiskamer, om het stapeltje kleding te pakken. Sokken, shit. Terug in haar kamer laat ik het sokkenmandje vallen. Ik mopper in mezelf en zet geërgerd de sokkendansende kat opzij. Opeens zie ik het licht. Ik herwin mijn verstand.
Ik zwaai de voordeur open en roep: "Omdat je net zo schofterig reageerde, wacht je maar even. Ze gaat eerst douchen, en ik ga me niet meer haasten." Natuurlijk speelt hij de vermoorde onschuld, maar dat kan me even niet meer schelen. Mijn dochter krijgt haar vertrouwde ochtendritueel. Ze geniet van de douche en ik kleed haar spelenderwijs aan. Ik kam uitgebreid haar lange haren en smeer twee krentenbollen.
Als ik, na ongeveer twintig minuten, de deur weer open, wil ik zijn gezicht het liefst niet zien. Hij richt zich gelukkig op haar. Ik ga nog achter het keukenraam staan, voor het geval ze omkijkt en zwaait. Dan begint mijn vrije weekend.
Natuurlijk baal ik ervan dat ik te laat was. Voornamelijk omdat ik hem geen reden wil geven om te zeiken. Hij heeft zoveel woede in zich, deels vanwege een omgangsregeling waar hij het mee oneens is, dat hij elke mogelijkheid aangrijpt om die woede te ventileren. Hij weet niks over mij en mijn leven, maar toch denkt hij me op deze manier te kunnen bejegenen. Wie denkt hij wel niet dat hij is?
Hoe leer je iemand, die al ruim drie jaar alleen maar zeurt en met negativiteit komt, om zich respectvol te gedragen? Naar 'nee' en 'stop' luistert hij niet. Hij wordt alleen eventjes stil als ik hem met zijn eigen houding, op zijn manier, benader. Dat past niet bij mij, maar hoe dan wel?
***
vrijdag 20 februari 2009
Eva van Buurman & Buurman
X-factor 2009 is van start gegaan. Veel besproken zijn natuurlijk de zestienjarige meiden van Buurman & Buurman (Eva & Nathalie). Zij gedroegen zich behoorlijk opvallend. Daarom op mijn blog een filmpje van Eva, zoals ze tijdens de X-factor tot nu toe juist niet te zien was...
***
***
Live radio optreden
's Avonds, 19-02-2009, heb ik live opgetreden voor radio 90FM. Ik zong vijf nummers en had me goed voorbereid. Echter - zenuwen onder controle houden is een ander verhaal. Het ging nog aardig, maar toen ik de opnames terug hoorde, probeerde ik mij (tevergeefs) niet te ergeren aan de trilling in mijn stem. Een deel van de kracht in mijn stem ging daardoor ook verloren. Ook een cursus microfoontechniek voor tijdens live optredens staat op mijn verlanglijstje. Dat werkt toch weer heel anders dan in een studio, zoals ik gewend ben.
In nummer drie begon de trilling wat minder te worden, maar tot volle stemkracht ben ik nog niet gekomen. Het was dan ook mijn eerste optreden in lange tijd, dus ik zal mezelf wat credit geven, al blijft het gevolg van zenuwen jammer. Het lijkt mij nog te vroeg om dan maar 'op te geven', en enkel weer veilig naar de muziekstudio te vluchten. Ik heb het gedaan, en dat is voor mij het belangrijkste.
Nu vind ik het tijd voor een lang, warm bad...
In nummer drie begon de trilling wat minder te worden, maar tot volle stemkracht ben ik nog niet gekomen. Het was dan ook mijn eerste optreden in lange tijd, dus ik zal mezelf wat credit geven, al blijft het gevolg van zenuwen jammer. Het lijkt mij nog te vroeg om dan maar 'op te geven', en enkel weer veilig naar de muziekstudio te vluchten. Ik heb het gedaan, en dat is voor mij het belangrijkste.
Nu vind ik het tijd voor een lang, warm bad...
dinsdag 17 februari 2009
Wist je...
Wist je, dat als je ergens bent ingelogd bij een website, dat ze kunnen zien vanaf welke site je bij hen binnen komt? Dus als je mensen kent van een dergelijke site, zeg redactrices, dat ze je aardig goed leren kennen als ze hun statistieken uitpluizen?
Wist je, dat die leuke term 'kansloos' waar we allemaal om lachen, is ge(her)ïntroduceerd door Jerney Kaagman, die nogal vaak (onterecht) wordt afgezeken?
Wist je, dat mensen die 'onderweg naar het ziekenhuis' overlijden, in werkelijkheid regelmatig al eerder zijn overleden, maar het 'overlijden in de ambulance' papierwerk scheelt?
Wist je, dat er reïntergratiebureau's bestaan die eigen cliënten op papier in dienst nemen, waardoor ze dubbel geld krijgen van gemeenten? Namelijk: geld omdat ze een herintreder in dienst nemen EN geld omdat ze een herintreder hebben geplaatst?
***
Wist je, dat die leuke term 'kansloos' waar we allemaal om lachen, is ge(her)ïntroduceerd door Jerney Kaagman, die nogal vaak (onterecht) wordt afgezeken?
Wist je, dat mensen die 'onderweg naar het ziekenhuis' overlijden, in werkelijkheid regelmatig al eerder zijn overleden, maar het 'overlijden in de ambulance' papierwerk scheelt?
Wist je, dat er reïntergratiebureau's bestaan die eigen cliënten op papier in dienst nemen, waardoor ze dubbel geld krijgen van gemeenten? Namelijk: geld omdat ze een herintreder in dienst nemen EN geld omdat ze een herintreder hebben geplaatst?
***
vrijdag 13 februari 2009
Prestatierust
Je eigen ding doen is voor een ander altijd een prestatie. Jij hoeft dus niet te presteren. Jij hoeft alleen maar je eigen ding te doen. Je eigen ding doen is makkelijk, omdat het goed voelt. Je hoeft er niet voor naar je tenen te reiken - je kan er ontspannen bij blijven staan.
Je eigen ding doen wordt moeilijk, als je het zelf niet goed of bijzonder genoeg vindt wat je doet, of kan doen. Het wordt ook moeilijk, als je afbrekende kritiek van anderen serieus neemt. Terwijl je alleen afbrekende kritiek zal krijgen van mensen, die zelf nog te angstig zijn.
Mensen die wèl hun eigen pad volgen, zullen een stimulans voor je zijn. Zij zullen je prijzen om wat je al doet, in plaats van je afkeuren om wat je nog niet doet.
Doe het.
"Er wonen meer dan zes miljard mensen op deze planeet. Het zit er dik in dat tenminste een van hen kan doen wat jij wilt doen en nog beter ook. Maar waarom zou dat jouw inspanning in de weg staan?" - Nisandeh Neta.
***
Je eigen ding doen wordt moeilijk, als je het zelf niet goed of bijzonder genoeg vindt wat je doet, of kan doen. Het wordt ook moeilijk, als je afbrekende kritiek van anderen serieus neemt. Terwijl je alleen afbrekende kritiek zal krijgen van mensen, die zelf nog te angstig zijn.
Mensen die wèl hun eigen pad volgen, zullen een stimulans voor je zijn. Zij zullen je prijzen om wat je al doet, in plaats van je afkeuren om wat je nog niet doet.
Doe het.
"Er wonen meer dan zes miljard mensen op deze planeet. Het zit er dik in dat tenminste een van hen kan doen wat jij wilt doen en nog beter ook. Maar waarom zou dat jouw inspanning in de weg staan?" - Nisandeh Neta.
***
donderdag 12 februari 2009
Eng, nieuw, leuk...
Vanaf a.s. maandag ga ik wekelijks live een radioprogramma presenteren. Ik kon wat hen betreft al eerder starten, maar ik moest nog een geschikte oppas vinden voor mijn dochter. Vandaag heb ik gelukkig iemand gevonden. Ze komt heel vriendelijk en betrouwbaar over. Ze is net achttien jaar en studeert voor schoonheidsspecialiste.
Ik ben erg benieuwd wat ik ga tegenkomen tijdens deze nieuwe uitdaging. Ik hoop dat ik spoedig mijn draai zal vinden. Naast presenteren, ga ik ook redactionele werkzaamheden voor de zender verrichten. En zo... kom ik steeds dichter bij mijn doel: beroepsmatig bezig zijn met mijn passie.
***
Ik ben erg benieuwd wat ik ga tegenkomen tijdens deze nieuwe uitdaging. Ik hoop dat ik spoedig mijn draai zal vinden. Naast presenteren, ga ik ook redactionele werkzaamheden voor de zender verrichten. En zo... kom ik steeds dichter bij mijn doel: beroepsmatig bezig zijn met mijn passie.
***
zondag 8 februari 2009
Mosterd na de maaltijd contact
Ik zocht in de massa naar een gelukkig gezicht. Net daarvoor was ik uitgekafferd door een verre van verkoopster. Het had iets van doen met de prijs, maar meer nog met de prijs die wij betaalden voor haar beroepskeuze. Ik zocht... en zag een stelletje naar elkaar lachen. Ik zag een paar voldane gezichten, net na een prettige aankoop. Een heer die een oudere dame ondersteunde. Giebelende vriendinnen.
Ik zoog de positieve energie in mij op. De verkoopster verdween naar de achtergrond. Er drong nog wel een man tot me door die hardhandig zijn vrouw mee trok. Een boze moeder en een huilend kind. Een botsing en irritatie. Ik hervatte mijn taak. Speurend naar blijheid begaf ik me naar de trein. Ik was bovendien blij met het nieuwe jurkje voor mijn dochter.
Een open blik houden, als ik me in een menselijke mierenhoop begeef, vind ik belangrijk, maar niet altijd makkelijk. Ik moet het bewust blijven doen. Echter, doe ik het niet, dan voel ik hoe een steeds zwaardere deken mijn schouders naar voren drukt. Dan kost de drukte energie.
Daarnaast vind ik het interessant om onbekende mensen aan te kijken. Je ziet dan snel wie er wakker rondlopen en wie er dromen, in kleine eigen wereldjes naast elkaar. Ook zie ik veel ogen met een onzichtbare, maar wel voelbare, sluier ervoor. Een soort tweede hoornvlies die iemands blik vertroebelt.
Als ik zo rondloop in drukte, zou ik bijna vergeten dat we allemaal op ons eigen manier zoekende zijn. Dat we ons eigen pakketje uitdagingen meenemen. Dat we zoeken naar nieuwe manieren om contact aan te gaan, tegelijkertijd bang om gekwetst te worden. Die kwetsbaarheid wordt vergeten, verborgen, als we als hongerige wolven de winkelstraten bezoeken. Dan vinden mensen hun eigen ruimte ineens veel belangrijker dan contact. Maar terug in onze eigen ruimte, achter de computer, zoeken we het contact wél weer op...
***
Ik zoog de positieve energie in mij op. De verkoopster verdween naar de achtergrond. Er drong nog wel een man tot me door die hardhandig zijn vrouw mee trok. Een boze moeder en een huilend kind. Een botsing en irritatie. Ik hervatte mijn taak. Speurend naar blijheid begaf ik me naar de trein. Ik was bovendien blij met het nieuwe jurkje voor mijn dochter.
Een open blik houden, als ik me in een menselijke mierenhoop begeef, vind ik belangrijk, maar niet altijd makkelijk. Ik moet het bewust blijven doen. Echter, doe ik het niet, dan voel ik hoe een steeds zwaardere deken mijn schouders naar voren drukt. Dan kost de drukte energie.
Daarnaast vind ik het interessant om onbekende mensen aan te kijken. Je ziet dan snel wie er wakker rondlopen en wie er dromen, in kleine eigen wereldjes naast elkaar. Ook zie ik veel ogen met een onzichtbare, maar wel voelbare, sluier ervoor. Een soort tweede hoornvlies die iemands blik vertroebelt.
Als ik zo rondloop in drukte, zou ik bijna vergeten dat we allemaal op ons eigen manier zoekende zijn. Dat we ons eigen pakketje uitdagingen meenemen. Dat we zoeken naar nieuwe manieren om contact aan te gaan, tegelijkertijd bang om gekwetst te worden. Die kwetsbaarheid wordt vergeten, verborgen, als we als hongerige wolven de winkelstraten bezoeken. Dan vinden mensen hun eigen ruimte ineens veel belangrijker dan contact. Maar terug in onze eigen ruimte, achter de computer, zoeken we het contact wél weer op...
***
vrijdag 30 januari 2009
De bejaarde poes
Een tijdje geleden paste ik op de bejaarde poes van een kennis (foto). Een lief beestje met piepmiauw. Al snel bleek, dat ze slecht at en regelmatig de kattenbak niet haalde. Ik vermoedde dat haar gebit verrot was en bezocht de dierenarts. Een gebitsbehandeling onder narcose bleek gewenst. Ik gaf de poes inmiddels dwangvoeding en poetste me een ongeluk. Biotex en azijn vlogen er doorheen. De kennis liet mij ermee aanmodderen en kwam pas dagen later langs. Ik werd overladen met smoezen. Smoes 1: 'Dat doet ze anders nooit'. Smoes 2: 'Thuis at ze nog prima'. Smoes 3: 'Ik had echt eerder langs willen komen'. Smoes 4: 'Volgens mij is haar gebit vorig jaar nog nagekeken'. Smoes 5: 'Ze is nog nooit ziek geweest'. Hoe ging ik hiermee om? Na haar gejokkebrok besloot ik haar te helpen, door haar betere smoezen cadeau te doen dan ze zelf klaarblijkelijk kon verzinnen. Het echte aan haar houding was namelijk, dat ze aan het stressen was en ze het wel degelijk rot vond. Ik zei: "Ja, dat zal je net zien: gaat het áltijd goed met je kat en nu opeens dit", en: "Als ze pas nog door een dierenarts bekeken is, dan bewijst dat maar weer wat een kwaliteitsverschil er zit tussen dierenartsen." Die laatste opmerking deed haar stralen.
"Ja!", riep ze opgetogen.
"En dat je geen tijd hebt om je zieke kat te bezoeken lijkt me logisch, anders had je haar niet bij mij hoeven brengen", voegde ik eraan toe. Halleluja! Ik was binnen! De dame heeft de rest van de tijd naar me geglimlacht... en dat is ook wat waard! Ik koos hiervoor omdat de poes toch wel ziek was: daar viel niets aan te veranderen. Aan de onrustige sfeer echter, viel wél wat te veranderen.
***
dinsdag 27 januari 2009
Chinese kruidenthee
Mijn dochter is gek van de Engelse taal. Als ze in het Engels telt, voelt ze zich stoer. Daarom vindt ze het ook leuk om af en toe naar Tel Sell te kijken. Ik dacht: ach, er is geen ruzie - juist wel een positieve sfeer. Ik legde haar uit dat het reclame was, en dat reclame toneelstukjes zijn. Mijn dochter voegde toe: 'Dan is het net alsof hè.' Ik was gerustgesteld.Vanavond zaten we pizza te eten, toen mevrouwtje in haar bovenbenen kneep. "Mama?" Ik keek haar vragend aan, ze vervolgde: "Ik ben een beetje dikjes. Ik moet Chinese kruidenthee hebben. Ga maar bellen naar Tel Sell, naar de mevrouw van de kruidenthee."
Bye bye Tel Sell.
***
maandag 26 januari 2009
Gehuispitaliseerd
Aviola zag er goed uit. Ik krijg dat nooit voor elkaar midden in de winter. Ik heb van dat zelfbruiningsspul, maar dat doet in mijn geval geen wonderen. Dat ik een paar kilo teveel ben afgevallen valt toch niet af. Het is niet slim om mezelf te vergelijken met de Marlies op vakantiefoto's, maar door hyves gebeurt dat makkelijk. Iedere winter trap ik er weer in om te denken: ik word nu wel snel ouder, shit. Op mijn winterhuid zie ik meer onvolkomenheden en mijn ogen tonen matter.
De belangrijkste reden van toenemende matheid is dat ik vaker thuis ben in de winter. Juist frisse wind lijkt mijn uiterlijk in goede banen te leiden. Ik doe echt mijn best om mijn huis vaker te verlaten, maar mijn bank en computer oefenen een grote aantrekkingskracht op mij uit.
Om de schade enigszins te beperken ga ik niet goed met het milieu om. 's Morgens gaat bij mij, met de kachel aan, het raam altijd wagenwijd open. Zonder een stroom frisse lucht word ik nou eenmaal niet goed wakker. In mijn kamerjas strompel ik naar de badkamer. Slome ogen kijken mij aan in de spiegel, alsof ik de een of andere softdrugs tot me heb genomen.
Ik heb de neiging om mijn lamlendigheid alles behalve in acht te nemen. Als reactie daarop ga ik juist meer doen. Daardoor ga ik regelmatig te laat naar bed. De reactie daarop 's morgens voor de spiegel mag duidelijk zijn.
Ben ik de enige die zich gehuispitaliseerd kan voelen in de winter? Volgens mij verbergen mensen het een beetje, althans: ik wel. Reken maar, dat ik mijn make-up weet te vinden voordat ik me in gezelschap begeef. Ik kies vaak een goed zichtbare lippenstift: een simpele manier om kleur te suggereren.
Goed, ik ga vooralsnog door met bezigheden die me een jong en actief gevoel geven. Dansen is voor mij een goede optie, bijvoorbeeld. Blijft staan dat het me meer energie kost dan met cocktail in de hand in vakantieland.
Als ik straks de spiegel weer zie, zal ik het niet te serieus nemen. Ik zal tot mezelf zeggen: in de zomer kijk je maar beter. Ik kan mezelf natuurlijk voor de gek houden en alvast aan de grote lenteschoonmaak beginnen.
Ahum, ik begin wel bij de koffie...
***
zondag 25 januari 2009
The hell yeah black party
De vriend ken ik al jaren. Een intelligent stoer schatje. Hij gaf een feest voor zijn verjaardag, maar dat bleek niet zomaar een feest. In een kamer vol mensen was ik de enige die kleur aan het lijf had. Met mijn korte ruiten rokje en witte bloesje viel ik nogal op. Het verbaasde mij niet, dat een van de jongens me vroeg of ik bij de KLM werkte.
Ik ken het goed van vroeger - toen zat ik ook in de metalwereld. Lang zwart haar, zwarte make-up, werkzaam in een metalcafé en verslingerd aan Opeth, Megadeth, Metallica, In Flames, Death, Cradle of Filth, Nightwish, en zo meer. Aanvankelijk voelde ik me gisteravond een vreemdeling en onhandiger dan vroeger: ik kreeg mijn biertje niet meer open met een aansteker. Fout.
Wat vond ik het een uitdaging om toch in te haken! Goed graven in mijn verleden ('Oh? Bestaat die band niet meer?') en aanknopingspunten vinden tussen de bergen verschillen. De dames waren er rond de twintig jaar - hun gemiddelde vrouwelijkheid vergelijkbaar met Sugar Lee Hooper in metalversie. Ze schreewden films na, en de intieme lichaamsdelen vlogen door de ruimte. Dit stootte mij niet af - in tegendeel. Ik bleef hen geïnteresseerd observeren. Ik zocht naar de kwetsbare mens achter al dat donkere en luidruchtige gedrag.
Zij is negentien jaar en een hele stevige meid. Als je haar ziet, dan schat je haar eind twintig. Ze draagt veel zware, glimmende sieraden en dikke kettingen aan haar broek. Ze heeft verschillende piercings en tatoeages en ze praat zo hard, dat ze een heel stadion zou kunnen vullen met geluid. Ze scheldt en shockeert graag en noemt zichzelf satanist. In gesprek met haar wordt duidelijk wat haar versie van het satanisme is: eerst voor jezelf zorgen. Dat doet ze ook... en hoe! Ze heeft voor zichzelf gekozen, met alle gevolgen van dien. Als je haar verhaal kent, dan zal je haar vast ook mooi en krachtig vinden.
Het is makkelijk om uiterlijk vertoon te verwarren met de mens erachter. Maar iedereen heeft een verhaal. Volgens mij kun je gerust stellen: hoe opvallender het uiterlijk, hoe opvallender en zwaarder een verhaal. De metalwereld wordt vaak als 'eng' ervaren, maar ik kan zeggen: dat is het niet. Mensen zijn er heel verdraagzaam naar elkaar. Zelfs ik, met wit bloesje en degelijke knot, werd door hen serieus genomen.
Hell yeah!
Oftewel: met vriendelijke groet.
***
Ik ken het goed van vroeger - toen zat ik ook in de metalwereld. Lang zwart haar, zwarte make-up, werkzaam in een metalcafé en verslingerd aan Opeth, Megadeth, Metallica, In Flames, Death, Cradle of Filth, Nightwish, en zo meer. Aanvankelijk voelde ik me gisteravond een vreemdeling en onhandiger dan vroeger: ik kreeg mijn biertje niet meer open met een aansteker. Fout.
Wat vond ik het een uitdaging om toch in te haken! Goed graven in mijn verleden ('Oh? Bestaat die band niet meer?') en aanknopingspunten vinden tussen de bergen verschillen. De dames waren er rond de twintig jaar - hun gemiddelde vrouwelijkheid vergelijkbaar met Sugar Lee Hooper in metalversie. Ze schreewden films na, en de intieme lichaamsdelen vlogen door de ruimte. Dit stootte mij niet af - in tegendeel. Ik bleef hen geïnteresseerd observeren. Ik zocht naar de kwetsbare mens achter al dat donkere en luidruchtige gedrag.
Zij is negentien jaar en een hele stevige meid. Als je haar ziet, dan schat je haar eind twintig. Ze draagt veel zware, glimmende sieraden en dikke kettingen aan haar broek. Ze heeft verschillende piercings en tatoeages en ze praat zo hard, dat ze een heel stadion zou kunnen vullen met geluid. Ze scheldt en shockeert graag en noemt zichzelf satanist. In gesprek met haar wordt duidelijk wat haar versie van het satanisme is: eerst voor jezelf zorgen. Dat doet ze ook... en hoe! Ze heeft voor zichzelf gekozen, met alle gevolgen van dien. Als je haar verhaal kent, dan zal je haar vast ook mooi en krachtig vinden.
Het is makkelijk om uiterlijk vertoon te verwarren met de mens erachter. Maar iedereen heeft een verhaal. Volgens mij kun je gerust stellen: hoe opvallender het uiterlijk, hoe opvallender en zwaarder een verhaal. De metalwereld wordt vaak als 'eng' ervaren, maar ik kan zeggen: dat is het niet. Mensen zijn er heel verdraagzaam naar elkaar. Zelfs ik, met wit bloesje en degelijke knot, werd door hen serieus genomen.
Hell yeah!
Oftewel: met vriendelijke groet.
***
vrijdag 23 januari 2009
donderdag 22 januari 2009
Onzeker
Ik ben onzeker. Of ik nou iets doe, zeg, schrijf of zing. Waar ben ik bang voor? Dat het niet gewaardeerd wordt. Dat mijn inbreng als 'fout' of 'zwak' wordt gezien. Ik weet dit al langer over mezelf en ik veroordeel het niet. Het is zo. Ik weet waar het vandaan komt en dat ik er zelf aan dien te werken. Niemand anders kan dat voor mij doen. Het maakt ook niet uit bij wie ik ben, of wat ik doe. De onzekerheid draag ik met mij mee.
Ik schreef net: 'ik veroordeel het niet.' Dat klopt ook, maar ik vind het wel verdrietig. In vele situaties verberg ik mijn onzekerheid dan ook. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen, omdat het een situatie niet positief beïnvloedt. Wat heeft een ander eraan als ik het liefst even met mijn hoofd tussen mijn knieën ga zitten, om bij te komen van iets dat net gezegd is, bijvoorbeeld?
Laatst was ik op een feestje. Op een gegeven moment richtten meerdere mensen zich op mij. Ik gaf netjes antwoord op hun vragen, maar ondertussen had ik het gevoel dat ik bijna weg zweefde. Ik moet erbij zeggen, dat er vragen tussen zaten waar ik liever het antwoord niet op wilde geven. Achteraf denk ik: dat had ik best kunnen zeggen. Op het moment zelf gaf ik toch braaf (omslachtige) antwoorden.
Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik me zeker voel. Mijn onzekerheid werkt als een motor die aan- en afslaat. Wel merk ik, dat ik tegen onbekende situaties kan opzien en de neiging heb om mezelf er onderuit te beredeneren. Dan hoor ik mezelf denken: zo belangrijk is het toch niet, of: dat doe ik de volgende keer wel. Zodra ik voel dat het de onzekerheid is die deze gedachten aan mij opdringt, dan roep ik mezelf tot de orde.
Het belangrijkste gevolg van mijn onzekerheid op dit moment is, dat ik me trager dan ik wil ontwikkel qua carrière. Ik weet wel wat ik kan, maar ik durf er nog niet op te vertrouwen. Als ik een artikel schrijf bijvoorbeeld, ga ik nog twintig keer kijken of alles er wel goed in staat. Ik kan zelfs lang turen op een komma meer of minder. Ik weet wel dat het niet foutloos hoeft te zijn - anderen kijken het artikel immers nog na - maar het is een soort moeten van mezelf. Het willen presteren moeilijk kunnen loslaten, ook nadat ik iets al heb neergezet. Hetzelfde geldt voor mijn CD. Deze de wereld in sturen, voelt voor mij alsof ik met de billen bloot op een station ga zitten.
Ik weet voor mezelf dat ik onzekerheid niet kan overwinnen door ernaar te luisteren. Ik merk dat ik het juist leer overwinnen, door het aan de kant te zetten en iets tóch te doen. Daarmee geef ik mezelf de boodschap: zie je wel, zo eng was het niet - je kunt het best. Dat is de enige boodschap waar ik uiteindelijk wat aan heb. Niemand wordt groter of beter van de gedachte: 'dat kan ik niet.'
En om mezelf een dienst te bewijzen, sal ik nuu efen hel feeL vouten maaken,
***
Ik schreef net: 'ik veroordeel het niet.' Dat klopt ook, maar ik vind het wel verdrietig. In vele situaties verberg ik mijn onzekerheid dan ook. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen, omdat het een situatie niet positief beïnvloedt. Wat heeft een ander eraan als ik het liefst even met mijn hoofd tussen mijn knieën ga zitten, om bij te komen van iets dat net gezegd is, bijvoorbeeld?
Laatst was ik op een feestje. Op een gegeven moment richtten meerdere mensen zich op mij. Ik gaf netjes antwoord op hun vragen, maar ondertussen had ik het gevoel dat ik bijna weg zweefde. Ik moet erbij zeggen, dat er vragen tussen zaten waar ik liever het antwoord niet op wilde geven. Achteraf denk ik: dat had ik best kunnen zeggen. Op het moment zelf gaf ik toch braaf (omslachtige) antwoorden.
Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik me zeker voel. Mijn onzekerheid werkt als een motor die aan- en afslaat. Wel merk ik, dat ik tegen onbekende situaties kan opzien en de neiging heb om mezelf er onderuit te beredeneren. Dan hoor ik mezelf denken: zo belangrijk is het toch niet, of: dat doe ik de volgende keer wel. Zodra ik voel dat het de onzekerheid is die deze gedachten aan mij opdringt, dan roep ik mezelf tot de orde.
Het belangrijkste gevolg van mijn onzekerheid op dit moment is, dat ik me trager dan ik wil ontwikkel qua carrière. Ik weet wel wat ik kan, maar ik durf er nog niet op te vertrouwen. Als ik een artikel schrijf bijvoorbeeld, ga ik nog twintig keer kijken of alles er wel goed in staat. Ik kan zelfs lang turen op een komma meer of minder. Ik weet wel dat het niet foutloos hoeft te zijn - anderen kijken het artikel immers nog na - maar het is een soort moeten van mezelf. Het willen presteren moeilijk kunnen loslaten, ook nadat ik iets al heb neergezet. Hetzelfde geldt voor mijn CD. Deze de wereld in sturen, voelt voor mij alsof ik met de billen bloot op een station ga zitten.
Ik weet voor mezelf dat ik onzekerheid niet kan overwinnen door ernaar te luisteren. Ik merk dat ik het juist leer overwinnen, door het aan de kant te zetten en iets tóch te doen. Daarmee geef ik mezelf de boodschap: zie je wel, zo eng was het niet - je kunt het best. Dat is de enige boodschap waar ik uiteindelijk wat aan heb. Niemand wordt groter of beter van de gedachte: 'dat kan ik niet.'
En om mezelf een dienst te bewijzen, sal ik nuu efen hel feeL vouten maaken,
***
Barfen
Als het aan de kat lag... ging ze barfen!
Als je een kat hebt, dan wil je graag dat hij goede voeding krijgt. Je zit immers niet te wachten op gezondheidsproblemen. Fabrikanten van bekende huisdierenvoeders spelen hier handig op in. Ze raken onze dierenliefde met mooie beweringen over hun voer. Zo zeggen fabrikanten graag: 'De kwalitatief hoogwaardige ingrediënten zijn zorgvuldig geselecteerd.' Lees nu hoe het echt zit met al die brokjes en blikvoeders...
Blikvoeders
Het schokkende feit wil, dat in de bekende blikvoeders verkrijgbaar in supermarkten, maar zo'n 4% vlees of vis zit. Wat geef je je dier dan eigenlijk? Om precies te zijn bestaan deze blikvoeders voor 80% uit water. Je koopt dus eigenlijk water, aangevuld met door de EG toegestane conserveermiddelen en een verdwaald stukje vlees of vis. Het mooiste aan de blikvoeders zijn de blikken zelf. Een afbeelding van een prachtige, gezonde kat doet wonderen. Zet diezelfde kat op een blik erwten en geen hond die het koopt. Toch er zijn merken die zonder schaamte aan komen zetten met: 'In ons voer zitten echte stukjes groente.'
Groente?
Dat klinkt gezond, is het niet? In werkelijkheid spelen de fabrikanten in op wat voor mensen gezond is. De waarheid: katten kunnen niks met groente! Ze hebben er alleen wat aan als het lang doorgekookt en goed gepureerd is. Daarnaast hebben katten maar eens per week 10% groente nodig van hun dagelijkse voedingsbehoefte. Katten zijn namelijk pure carnivoren. De enige groente die zij in de natuur binnen krijgen, is afkomstig uit de maag van hun prooidier.
Brokjes
De beste brokjes die in supermarkten verkrijgbaar zijn, bevatten 16% vlees of vis. Verder bestaat de voeding uit rijst (12%), toegevoegde vitaminen en mineralen, meel en vezels. Rijst klinkt ook gezond, maar granen maken geen deel uit van het natuurlijke dieet van prooien. Wel een belangrijk ingrediënt is taurine: een aminozuur dat katten - in tegenstelling tot mensen - niet zelf kunnen aanmaken. Als katten te weinig taurine binnen krijgen, kunnen ze blind worden of een hartkwaal ontwikkelen. De taurine moet worden toegevoegd aan de supermarktvoeders, omdat het normaliter in vers vlees zit.
Anders voeren
Nu ken je de waarheid over de gangbare kattenvoeding verkrijgbaar in supermarkten. Voeding enkel verkrijgbaar bij dierenspeciaalzaken of dierenarts, is een beter alternatief. Zo bevat de in 2008 als best geteste voeding, enkel verkrijgbaar bij dierenspeciaalzaken (Hills), 30% vlees. Ook een goede voeding is Almo Nature. Het zal opvallen dat er, ook in deze betere voeders, stoffen moeten zitten waar een kat niks mee kan. Dat klopt ook. Daarom is het nog altijd het beste om je kat vers voer te geven, ook wel barfen genoemd.
Barfen
Barfen betekent dat je je kat (voornamelijk) verse vlees en vis geeft. Betekent dit, dat je gelijk kuikentjes en muizen aan moet schaffen? Nee. Er zijn genoeg alternatieven voor mensen die het een naar idee vinden om hun kat op deze manier te voederen. Zo bestaat er Carnibest: een complete diepvriesvoeding. Alle voedingen vrij van geur- kleur en smaakstoffen, houdbaarheidsmiddelen, varkensvlees en dierproeven. Carnibest produceert voeding voor katten van alle rassen en leeftijden. Ook bestaat er een speciale voeding voor katten met suikerziekte. Een paar andere opties zijn: Bibi, Haaksbarf en Bandit. Vis kun je je kat ook geven, als het maar niet te vaak vette vis betreft. Witvis is daarom bijvoorbeeld uitstekend.
Rauw
Alle vlees en vis geef je een kat rauw! Anders gaan juist belangrijke voedingstoffen inclusief de taurine verloren. Daarnaast kun je je kat ook eenmaal per week een rauw ei voeren. Meer opties zijn: biologische yoghurt en gekookte en gepureerde groente (eens per week een beetje). Om het gebit van de kat sterk te houden is regelmatig een harde snack ook belangrijk. Carnibest heeft een snack in hun assortiment, maar er bestaan ook andere snacks zoals vers gedroogde zalmkoekjes.
Ervaring
Shira, mijn kat (14 jaar), leed erg aan huidproblemen. Ze krabde zichzelf regelmatig helemaal open. Van de dierenarts kreeg ik hele dure brokjes, maar dat hielp niets. Op Kattenplaza werd Carnibest geadviseerd. Sinds Shira dit krijgt gaat haar huid er goed op vooruit. Ook mijn andere katten krijgen nu Carnibest. Regelmatig geef ik ze rauwe vis, yoghurt, rauwe ei, gepureerde groente en zalmkoekjes als afwisseling. Voor mij is de keuze simpel: blikvoeding en brokjes komen er niet meer in!
Shira voor de Carnibest / Shira twee maanden later
Meer informatie kun je vinden op:
www.kattenplaza.nl en www.barfplaats.nl
***
Als je een kat hebt, dan wil je graag dat hij goede voeding krijgt. Je zit immers niet te wachten op gezondheidsproblemen. Fabrikanten van bekende huisdierenvoeders spelen hier handig op in. Ze raken onze dierenliefde met mooie beweringen over hun voer. Zo zeggen fabrikanten graag: 'De kwalitatief hoogwaardige ingrediënten zijn zorgvuldig geselecteerd.' Lees nu hoe het echt zit met al die brokjes en blikvoeders...
Blikvoeders
Het schokkende feit wil, dat in de bekende blikvoeders verkrijgbaar in supermarkten, maar zo'n 4% vlees of vis zit. Wat geef je je dier dan eigenlijk? Om precies te zijn bestaan deze blikvoeders voor 80% uit water. Je koopt dus eigenlijk water, aangevuld met door de EG toegestane conserveermiddelen en een verdwaald stukje vlees of vis. Het mooiste aan de blikvoeders zijn de blikken zelf. Een afbeelding van een prachtige, gezonde kat doet wonderen. Zet diezelfde kat op een blik erwten en geen hond die het koopt. Toch er zijn merken die zonder schaamte aan komen zetten met: 'In ons voer zitten echte stukjes groente.'
Groente?
Dat klinkt gezond, is het niet? In werkelijkheid spelen de fabrikanten in op wat voor mensen gezond is. De waarheid: katten kunnen niks met groente! Ze hebben er alleen wat aan als het lang doorgekookt en goed gepureerd is. Daarnaast hebben katten maar eens per week 10% groente nodig van hun dagelijkse voedingsbehoefte. Katten zijn namelijk pure carnivoren. De enige groente die zij in de natuur binnen krijgen, is afkomstig uit de maag van hun prooidier.
Brokjes
De beste brokjes die in supermarkten verkrijgbaar zijn, bevatten 16% vlees of vis. Verder bestaat de voeding uit rijst (12%), toegevoegde vitaminen en mineralen, meel en vezels. Rijst klinkt ook gezond, maar granen maken geen deel uit van het natuurlijke dieet van prooien. Wel een belangrijk ingrediënt is taurine: een aminozuur dat katten - in tegenstelling tot mensen - niet zelf kunnen aanmaken. Als katten te weinig taurine binnen krijgen, kunnen ze blind worden of een hartkwaal ontwikkelen. De taurine moet worden toegevoegd aan de supermarktvoeders, omdat het normaliter in vers vlees zit.
Anders voeren
Nu ken je de waarheid over de gangbare kattenvoeding verkrijgbaar in supermarkten. Voeding enkel verkrijgbaar bij dierenspeciaalzaken of dierenarts, is een beter alternatief. Zo bevat de in 2008 als best geteste voeding, enkel verkrijgbaar bij dierenspeciaalzaken (Hills), 30% vlees. Ook een goede voeding is Almo Nature. Het zal opvallen dat er, ook in deze betere voeders, stoffen moeten zitten waar een kat niks mee kan. Dat klopt ook. Daarom is het nog altijd het beste om je kat vers voer te geven, ook wel barfen genoemd.
Barfen
Barfen betekent dat je je kat (voornamelijk) verse vlees en vis geeft. Betekent dit, dat je gelijk kuikentjes en muizen aan moet schaffen? Nee. Er zijn genoeg alternatieven voor mensen die het een naar idee vinden om hun kat op deze manier te voederen. Zo bestaat er Carnibest: een complete diepvriesvoeding. Alle voedingen vrij van geur- kleur en smaakstoffen, houdbaarheidsmiddelen, varkensvlees en dierproeven. Carnibest produceert voeding voor katten van alle rassen en leeftijden. Ook bestaat er een speciale voeding voor katten met suikerziekte. Een paar andere opties zijn: Bibi, Haaksbarf en Bandit. Vis kun je je kat ook geven, als het maar niet te vaak vette vis betreft. Witvis is daarom bijvoorbeeld uitstekend.
Rauw
Alle vlees en vis geef je een kat rauw! Anders gaan juist belangrijke voedingstoffen inclusief de taurine verloren. Daarnaast kun je je kat ook eenmaal per week een rauw ei voeren. Meer opties zijn: biologische yoghurt en gekookte en gepureerde groente (eens per week een beetje). Om het gebit van de kat sterk te houden is regelmatig een harde snack ook belangrijk. Carnibest heeft een snack in hun assortiment, maar er bestaan ook andere snacks zoals vers gedroogde zalmkoekjes.
Ervaring
Shira, mijn kat (14 jaar), leed erg aan huidproblemen. Ze krabde zichzelf regelmatig helemaal open. Van de dierenarts kreeg ik hele dure brokjes, maar dat hielp niets. Op Kattenplaza werd Carnibest geadviseerd. Sinds Shira dit krijgt gaat haar huid er goed op vooruit. Ook mijn andere katten krijgen nu Carnibest. Regelmatig geef ik ze rauwe vis, yoghurt, rauwe ei, gepureerde groente en zalmkoekjes als afwisseling. Voor mij is de keuze simpel: blikvoeding en brokjes komen er niet meer in!
Shira voor de Carnibest / Shira twee maanden later
Meer informatie kun je vinden op:
www.kattenplaza.nl en www.barfplaats.nl
***
zaterdag 17 januari 2009
Yours Love paece
Onlangs had ik een kleine katten krabpaal te koop gezet op internet.
Vandaag kreeg ik de volgende reactie:
'paece100ammed@yahoo.com Mijn naam is paece, Ik ben een jong mooi meisje met vol liefde, zorg en romantisch. Ik had de indruk toen ik zag je profiel in (speurpagina.nl) en i love it? Ik denk dat we samen kunnen klikken en ik zal graag willen dat u mij antwoord via dit mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.com en zal ik je mijn foto dan zult u meer weten over mij. Neem contact met mij direct naar mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.comm zodat ik zal er genoeg ruimte om mijn foto en stuur hem naar je vanaf daar kunt u meer weten over mij. Leeftijd en taal maakt niet uit, maar hou van zaken in het leven. Wachten op uw antwoord op mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.com binnenkort. Yours Love paece paece100ammed@yahoo.com My name is paece, I am a young beautiful girl with full of love, caring and romantic. I was impress when i saw your profile in(speurpagina.nl) and i love it? I think we can click together and i will like you to reply me through this my email address paece100ammed@yahoo.com and i will show you my picture then you will know more about me. Please contact me direct to my email address paece100ammed@yahoo.comm so that i will have enough space to attach my picture and send it to you from there you will know more about me. Age and language does not matter but love matters in life. Waiting for your reply to my email address paece100ammed@yahoo.com soon. Yours Love paece'.
Zal ik hem plat mailen?
***
Vandaag kreeg ik de volgende reactie:
'paece100ammed@yahoo.com Mijn naam is paece, Ik ben een jong mooi meisje met vol liefde, zorg en romantisch. Ik had de indruk toen ik zag je profiel in (speurpagina.nl) en i love it? Ik denk dat we samen kunnen klikken en ik zal graag willen dat u mij antwoord via dit mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.com en zal ik je mijn foto dan zult u meer weten over mij. Neem contact met mij direct naar mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.comm zodat ik zal er genoeg ruimte om mijn foto en stuur hem naar je vanaf daar kunt u meer weten over mij. Leeftijd en taal maakt niet uit, maar hou van zaken in het leven. Wachten op uw antwoord op mijn e-mailadres paece100ammed@yahoo.com binnenkort. Yours Love paece paece100ammed@yahoo.com My name is paece, I am a young beautiful girl with full of love, caring and romantic. I was impress when i saw your profile in(speurpagina.nl) and i love it? I think we can click together and i will like you to reply me through this my email address paece100ammed@yahoo.com and i will show you my picture then you will know more about me. Please contact me direct to my email address paece100ammed@yahoo.comm so that i will have enough space to attach my picture and send it to you from there you will know more about me. Age and language does not matter but love matters in life. Waiting for your reply to my email address paece100ammed@yahoo.com soon. Yours Love paece'.
Zal ik hem plat mailen?
***
zaterdag 10 januari 2009
Witte koelkast
Er zijn mensen die genieten van sneeuw. Ik kan het krakende geluid onder mijn voeten nog wel waarderen, en ook mijn lachende dochter op de slee. Verder ben ik absoluut een zomermens. Ik heb deze dagen het gevoel dat ik in een koelkast loop. Maar goed, veel binnen zijn is ook niet alles. Vandaag heb ik enkel mijn huisje verlaten om boodschappen te doen. Beetje triest.
Groet,
een gehuispitaliseerde theemuts.
***
Groet,
een gehuispitaliseerde theemuts.
***
woensdag 7 januari 2009
Malloot
Mijn dochter staat enthousiast op.
Ze heeft gedroomd wat ze vandaag gaat doen.
Eerst gaat ze in een bus, dan in een trein en tot slot in een vliegtuig.
Ze zegt: "Eerst word ik chauffeur, dan machinist en dan malloot."
***
Ze heeft gedroomd wat ze vandaag gaat doen.
Eerst gaat ze in een bus, dan in een trein en tot slot in een vliegtuig.
Ze zegt: "Eerst word ik chauffeur, dan machinist en dan malloot."
***
dinsdag 6 januari 2009
Het lukt me weer
Yoehoe! Ik kan weer een blog schrijven!
Ik heb iets lulligs met wachtwoorden - ik vergeet ze altijd. Ik was in de veronderstelling dat dit me nu weer was overkomen, daar ik weken mijn blog niet in kon. Bleek ik al die tijd 'con' achter mijn mailadres te hebben staan in plaats van 'com'. Zo zie je maar... Terwijl ik er vanuit ging dat ik dezelfde fout had gemaakt, maakte ik ongezien een andere ;-)
Ik heb ook nog veel onafgemaakt werk voor vrouw.nl liggen. Gisteren ben ik in de kattenkamer, die ik tegenwoordig heb, een boekrecensie gaan schrijven. Da's één. Nu de rest nog... Ik heb wel een script geschreven vorige week, in een paar dagen tijd. Ik bleef liever in the flow dan dat ik aan mijn nachtrust toe kwam.
Rest mij jullie gelukkig nieuwjaar te wensen. Ik heb oud & nieuw gezellig met mijn dochter en vrienden gevierd. Wel voornamelijk achter het raam. Ik ben niet zo'n vuurwerk-fan en zeker niet in de kou. Elk jaar weer, vind ik het zonde van ieders geld. Dus hierbij een vuurwerk-tip: koop het niet en geef je geld aan een dierenasiel.
***
Ik heb iets lulligs met wachtwoorden - ik vergeet ze altijd. Ik was in de veronderstelling dat dit me nu weer was overkomen, daar ik weken mijn blog niet in kon. Bleek ik al die tijd 'con' achter mijn mailadres te hebben staan in plaats van 'com'. Zo zie je maar... Terwijl ik er vanuit ging dat ik dezelfde fout had gemaakt, maakte ik ongezien een andere ;-)
Ik heb ook nog veel onafgemaakt werk voor vrouw.nl liggen. Gisteren ben ik in de kattenkamer, die ik tegenwoordig heb, een boekrecensie gaan schrijven. Da's één. Nu de rest nog... Ik heb wel een script geschreven vorige week, in een paar dagen tijd. Ik bleef liever in the flow dan dat ik aan mijn nachtrust toe kwam.
Rest mij jullie gelukkig nieuwjaar te wensen. Ik heb oud & nieuw gezellig met mijn dochter en vrienden gevierd. Wel voornamelijk achter het raam. Ik ben niet zo'n vuurwerk-fan en zeker niet in de kou. Elk jaar weer, vind ik het zonde van ieders geld. Dus hierbij een vuurwerk-tip: koop het niet en geef je geld aan een dierenasiel.
***
Abonneren op:
Posts (Atom)
