Mijn omgeving

Tegenover mijn huis staat een bejaardentehuis bejaardenhuis ouderenhuis, naast de bejaardenwoningen aanleunwoningen servicewoningen. Er zijn mensen die denken dat bejaarden ouderen een beetje gek verstandelijk gehandicapt beperkt zijn. Dat is beslist niet waar. Velen van hen kunnen prima met hun loopkar rollator de staat op en zelf boodschappen doen, pienter en wel.

Naast mijn huis ligt een stukkie gras park, waar honden schijten uitgelaten worden. Sommige bejaarden ouderen halen het veld park niet en laten hun hond voor mijn deur schijten uit. Ik snap dat ze nog nooit van een poepzak hondenzak hebben gehoord. De meeste van die honden zijn echt worstenbroodjes dik stevig trouwens, en lopen dan ook slecht moeizaam.

Achter mijn huis is een hangjongerenplek, waar pubers de jeugd herrie plezier maakt. Ze laten er ook graag hun troep spullen achter en er klinkt gebonk muziek. De oudjes ouderen klagen hier vreselijk regelmatig over. Dat kan ik me goed voorstellen.

Te midden van al dit spul leven bevindt zich de friettent snackbar. Daar kom ik vaak regelmatig om kankerstaven sigaretten te halen. Mensen zeggen mij automatisch vriendelijk gedag en als ik geluk heb trap ik niet in een hondendrol uitwerpsel en word ik niet begluurd nagekeken door sukkels jongemannen. Tot zover dit gezever verhaal over de zooi buurt waar ik in woon.

***

Supermarkt aanbiedingen

Goedkoop boodschappen doen kost tijd. Als je echt wilt uitblinken in veel voor weinig, dien je je degelijk voor te bereiden. Online kijk je naar de aanbiedingen van deze week en je maakt een lijsje van waar je wat gaat halen. Met briefje en gepast geld (om te voorkomen dat je meer koopt dan met jezelf afgesproken) stap je op de fiets (uiteraard niet in de auto). Bovendien is regen is niet slecht voor je en uitlaatgassen wel.

Bij Super de Boer is deze week in de aanbieding: Carvan Cevitam siroop (2 voor de prijs van 1), appels (1 kilo voor 1 euro) en gehakt (1 kilo voor 2,50). Daarnaast kocht ik onder andere Oral-B tandpasta met een kortingsbon (van 3,49 voor 1 euro). Natuurlijk vergat ik niet om een knutselschoen mee te nemen voor mijn dochter. Er komt ook een schoentje van haar te staan in de Albert Heijn, de Littl, de Welkoop en de Jumbo.

Bij de Albert Heijn kost een bloemkool deze week 0,79 cent. Een zak mandarijnen 1,39 en achterham een euro per 100 gram. Onderstaande foto laat zien wat ik allemaal gekocht heb, met een totaalbedrag van slechts 14,70 euro.

Op de lijst staat nog een sinterklaas spelletjesboek voor 1 euro bij het Kruidvat, maar die aanbieding gaat morgen pas in.

Isn't it fun?

Geven & nemen

Een goede kennis van mij is verdrietig vanwege een gemis in zijn leven. Hij heeft het gevoel dat hij al jaren veel geeft en weinig terugkrijgt. Dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn: hij en de vorm waarin hij zijn leven gegoten heeft passen niet bij elkaar, of hij heeft niet goed door wat hij allemaal krijgt.

Als we een ander helpen, geeft dat normaliter een fijn gevoel. Moet degene die geholpen wordt daar wel goed mee om kunnen gaan. Dat wil zeggen dat de geholpene de helper iets geeft in de vorm van liefde en dankbaarheid. Positieve gevoelens over de hulp die je krijgt, kan je het best nadrukkelijk uiten. Daar gaat mijn kennis al de mist in. Toen hij het een avond leuk had gehad met mij, hoorde ik dat via een ander. Terwijl ik energie in hem heb gestoken en naar hem heb geluisterd.

Hulp slaat hij regelmatig af. Onbekend is waarom. Bekend is, dat hij wel degelijk meer nodig heeft.

Mijn kennis heeft een zorgzaam beroep. Collegae en cliënten doen voornamelijk een beroep op hem, niet andersom. In zijn privéleven heeft hij geen goede vriend waar hij altijd op kan terugvallen. Hij moet het vooral van zijn vrouw en kinderen hebben.

Als het om geven en nemen gaat, dan is mijn kennis er een ster in om zijn kaas weg te geven. Dat kan hij om meerdere redenen doen. Hij gaat dingen weggeven als hij bang is dat gelijkwaardig geven en nemen strijd oplevert, of als een ander beloftes uit. Zo liet hij zich door meerdere zakenpartners in het ootje nemen. Hij hoorde mooie woorden en verwachtte er mooie daden van.

Er is geen hond die hem ervan kan overtuigen dat hij het tij kan keren. Het lijkt wel, of hij zich bij zijn zelf verzonnen lot heeft neergelegd. Dit weerhoudt hem er niet van om regelmatig te klagen. Hij roept dat hij een gever is en hij voelt zich zwakjes. Wie luistert er naar hem? Wie zorgt er voor hem? Deze vragen stelt hij aan mensen die naar hem luisteren en hulp ter beschikking stellen. Daardoor hebben gevers in zijn leven het gevoel dat hun giften in het donkere niets verdwijnen. Ze hebben minstens het gevoel dat hun giften maar half worden uitgepakt. Nu zal zijn familie het niet opgeven, maar verschillende anderen hebben dat wel gedaan.

'Tel je zegeningen'. Dat is een mooi christelijk gebod. Als mijn kennis zou opschrijven wie er allemaal energie aan hem gaf en wie daar nog steeds oren naar heeft, dan zou hij zich beter voelen. Mensen zijn de beroerdste niet. Als je maar durft te vragen en viert wat je gegeven wordt.

***

Zeuren loont

Dan ben je net hartstikke blij. Je hebt een talent en je geniet ervan. Zelfs die ene, in jouw ogen, belangrijke persoon neemt je serieus. Dat voelt vet goed. Je straalt eigenliefde uit en zelfs die chagrijnige cassière begroet je vriendelijk. Is er altijd iemand bij die er de duim op moet drukken. Of je daar en daar al goed over hebt nagedacht. Of je het wel zeker weet. Dat je moet uitkijken niet naast je schoenen te gaan lopen.
Als mensen iets tofs bereiken, zeker als hetgeen ze bereiken zichtbaar is voor een grote groep, dan komen de zeikers in actie. Mensen die zich net die dag wat minder voelen en zichzelf niet vriendelijk begroetten in de spiegel. Die nemen graag woorden als 'eigendunk' en 'arrogantie' in de mond. Ze dragen uit dat je wel iets mag bereiken, maar je mag jezelf vooral niet goed vinden.
Zeikers hebben er ook moeite mee als een zichzelf serieus nemend persoon zijn of haar grenzen goed aangeeft. De maat schijnt bij succesvolle mensen nooit vol te mogen zijn. Ze schijnen alles maar aan te moeten kunnen. Vooral vinden zeikers dat succesvolle mensen naar hen zouden moeten luisteren.

Dan ben je net hartstikke somber. Je hebt het gevoel dat je niks goed genoeg kan. Talenten zie je niet: je vindt eigenlijk dat je nergens in uitblinkt. Dat voelt vet klote. Je straalt een zware sfeer uit en zelfs die chagrijnige cassière geeft je nog een veeg uit de pan. Is er altijd iemand bij die je wil opvrolijken. Je hoeft maar even te roepen dat je niks kan en mensen gaan je ophemelen. Ze zeggen dat je zo mooi bent en zo lief en dat je zat talent hebt. Dat zeggen ze niet zomaar: ze weten het zeker.
Zeikers hebben er geen moeite mee als iemand anders zichzelf naar beneden praat. Succesvolle mensen vinden dat juist wel een lastig gegeven. Die zien graag dat hun geliefden zich net zo prettig voelen als zijzelf. Beide groepen zullen echter de sombere ziel proberen op te vrolijken. Somber zijn levert dus aandacht en positieve woorden op.

Natuurlijk zijn mensen niet simpel op te splitsen in zeikers en successen. Ik splitste het even om aan te geven dat zeuren loont. Zeuren is niet per definitie verkeerd overigens, het houd je ook scherp. Een gezonde dosis zelftwijfel zorgt voor een versterking van de zelfreflectie.
Eigenlijk lijkt men elkaar op een lijn te willen houden, allemaal even groot. Iemand die groeit wordt hier en daar afgesnoeid en iemand die krimpt krijgt een liefdevolle schop onder de kont.
Op een goede dag voelde ik me kut en had ik zin om mezelf eens flink naar beneden te praten. Ik wilde weer ervaren hoe dat voelt en hoever ik daarin kon gaan. Een vriend begon me onmiddellijk op te beuren, maar dat had geen zin. "Ik wil me gewoon even kut voelen", riep ik. "Daarna komt er wel weer ruimte voor positiviteit." Hij was het met me oneens. Hij wilde graag dat ik naar hem luisterde.
De zeikerd.

***