Stilstaan bij eenzaamheid

Wat is eenzaamheid precies? In ieder geval is het een gevoel dat men het liefst zo snel mogelijk achter zich zou willen laten. Als ik me eenzaam voel, ga ik bijvoorbeeld graag wat doen, al is het maar een afwas.

We zien om ons heen dat mensen het druk hebben. Wat ik vooral zie, is dat mensen zichzelf maar van alles blijven bieden, vaak op het gebied van de korte termijn vreugde. Noem het consumeren, maar het is meer dan dat. Het is ook het onderdrukken van een gevoel van leegte. Ik heb dan de neiging om kaarsjes een te steken, muziek op te zetten of te gaan schrijven. Dat laatste geeft me een gevoel van contact hebben met mezelf. Toch besef ik dat het me geen antwoorden geeft, als ik niet tussendoor ook stil kan zijn. Ik wil weten waar eenzaamheid vandaan komt en wat ik werkelijk nodig heb om mezelf vaker als vriendin te kunnen zien.

Eenzaamheid kent meerdere bronnen. Wat wil je regelen of bieden aan jezelf, dat je voor je uitschuift? Heb je het gevoel dat je goed voor jezelf zorgt? Deze bronnen spelen bij mij een rol. Daarnaast voel ik al een tijd geen werkelijke vrede, rust en vertrouwen. Er gebeuren zoveel dingen in de wereld die ik vreselijk vind. Mensen kunnen zulk lelijk gedrag vertonen. Op momenten dat droefenis over nare dingen in de wereld me parten speelt, ga ik bewust op zoek naar leuk nieuws.

Iedereen weet dat je je doelen in stapjes kunt behalen. Dat je elk stapje zou moeten vieren. Ik voel verzet in mezelf, want ik vind mijn stapjes te klein. Ik ben er een kei in om kritiek te hebben op mezelf, maar dat helpt me niets. Het zorgt er alleen voor dat ik me sneller vermoeid voel. Vaak vraag ik me af wie ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga, de meest gestelde vragen in het leven. Terwijl ik weet dat niemand het weet en niemand er werkelijk een logisch geheel in ziet, blijf ik er toch mee bezig. Net als de rest van de wereld.

Natuurlijk zijn er mensen die wel doen alsof ze het weten. Ze komen aan met de meest mooie theorieën en verklaringen. Ik kan er weinig mee. Het enige wat ik ervan denk is: mooi dat dat voor jou werkt en jou rust geeft. Meer is het ook niet: het voelt prettig voor die ander om er zo en zo over te denken en dat is dan dat. Je denkt immers graag dingen die jou een goed gevoel geven of jouw vertrouwen in het leven vergroten. Ik daarentegen vertrouw erop dat ik het niet weet.

Onwetend tegen het leven aankijken geeft ook een gevoel van eenzaamheid. Alsof je zwemt op het strand in plaats van in de zee. Niets lijkt werkelijk kloppend of logisch. Daarbinnen zijn er dingen die ik graag doe. Dingen die ik leuk vind en mij energie geven. Dat zijn de dingen waar ik mijn aandacht op vestig en door dat te doen openbaart zich een pad. Toch heb ik al een hoop zijwegen bewandeld in mijn leven. Daarna herinner ik me mijn pad en doe ik er wat aan. Op mijn pad voel ik mij het minst eenzaam.

Het leven is raar. Het geeft me nog een beetje troost dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Ergens heb ik ook het gevoel dat we meer op elkaar lijken dan we beseffen, om de simpele reden dat de meeste verschillen te vinden zijn in uiterlijkheden. Met verschillende gedragingen kan echter hetzelfde doel worden beoogd. Verschillen benadrukken kan ook een gevoel van eenzaamheid geven. Maar wie zegt dat jij en ik bestaan? Jouw lichaam en mijn lichaam, dat bestaat, maar verder blijft het gissen.

***

Dat iets

Samen een eigen wereld?
Samen iets doen
Samen iets beleven
Samen iets bepraten
Samen willen wij dan iets iets meer

Mag ik ook mijn eigen wereld?
Alleen iets doen
Alleen iets beleven
Alleen iets bepraten
Alleen wil jij dan iets iets meer

***