Een seksueel intelligente benadering gaat er niet automatisch vanuit dat mannen en vrouwen hetzelfde zijn of identieke seksuele verantwoordelijkheden hebben. De biologie van seks is namelijk niet symmetrisch. Bij zoogdieren is het instinct op biologisch niveau zo geëvolueerd dat het mannetje zijn zaad maximaal wil verspreiden, terwijl het vrouwtje enkele van haar eitjes optimaal tot wasdom wil brengen. De neiging seksuele partners tot object te maken waarin zaad gepompt dient te worden, is de mannelijke variant van onze dierlijke neigingen: darkrooms zijn mannelijke uitvindingen. De neiging om zich emotioneel aan seksuele partners vast te klampen is de vrouwelijke variant.
De mens overstijgt echter het biologische niveau van dierlijke gerichtheid op voortplanting en moet dus de biologische opdrachten vertalen naar een ander niveau, het menselijk relationele. Een seksuele partner tot object maken is op dit niveau eigenlijk altijd ongewenst, blijkt in de praktijk. Er zijn althans allerlei aanwijzingen dat het niet goed is voor de menselijke psyche om tot object gemaakt te worden, niet alleen bij kinderen maar ook bij volwassenen, zelfs niet als je dat samen hebt afgesproken. Hoe gevoeliger je bent, hoe meer last je ervan hebt. Werkers in de seksindustrie en zeer promiscue levende mensen raken vaak afgestompt zodat ze steeds hardere prikkels nodig hebben om nog iets te voelen.
Seksueel intelligente mannen zullen dus de neiging anderen tot object te maken in zichzelf registreren en zich in dat opzicht leren beheersen. Ook de neiging het orgasme te verheffen tot doel van de copulatie en zo vaak mogelijk en snel klaar te komen is typisch mannelijk-biologisch. Uit allerlei onderzoek (onder andere van Willeke Bezemer en Annette Heffels van enkele jaren geleden, getiteld Min of meer macho) blijkt dat voortijdige zaadlozing een wijdverspreid en chronisch probleem vormt in relaties. Vrouwen blijven onbevredigd achter na de daad en verliezen na verloop van tijd belangstelling voor het hele beddenwerk. Seksueel intelligente mannen richten daarom hun aandacht doelbewust op het proces van het bedrijven van de liefde, op het verschaffen en ervaren van genot tijdens dit proces en niet op het eindeffect ervan. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze zich klakkeloos onderwerpen aan de seksuele wensen en grillen van vrouwen.
Zelfreflectie leidt ongetwijfeld ook tot de ontdekking dat veelvuldig seksueel fantaseren de zelfbeheersing ondermijnt. Een man die zichzelf de hele dag loopt op te fokken, spuit bij de geringste prikkel. Zelfbeheersing op dit punt vergt dus meer dan alleen aandacht in bed; er is de hele dag een soort mentale discipline voor nodig. Niet denken maar doen; dat wil zeggen, als de daad op zijn plaats is. En anders: niet aan denken. Voor de hordes werklozen uit de seksindustrie vinden we wel beter emplooi.
Seksueel intelligente vrouwen onderwerpen zich niet aan de primitieve, biologische neigingen van seksueel onintelligente mannen, laat staan dat ze die overnemen en luidkeels gaan verkondigen dat het lekker is om lustobject te zijn en dat het uitsluitend gaat om de climax. Dat is bij dieren zo, niet bij mensen. Al even dom is de moderne leugen dat seks altijd moet, dat je ongelukkig wordt van seksuele onthouding bij afwezigheid van een geschikte partner.
Seksueel intelligente vrouwen moeten de instinctieve behoefte leren registreren om zich emotioneel aan een mannelijke partner vast te klampen en zich leren beheersen zich in dat opzicht. Waarschijnlijk is het daarvoor nodig om economisch zelfstandig te zijn - alleen vrijen kunnen vrijen. Maar die gezegende staat ambiëren de meeste intelligente vrouwen toch al.
***
