Stomhoofd

“Kijk mam, ik heb een cadeautje voor jou.” Ze had het mooi ingepakt, met netjes afgeknipte stukjes plakband en niet eens de hele rol gebruikt. Ze keek nog blijer dan ik mogelijk kijken kon. Ik acteerde een verraste houding, maar ik was te voorbarig geweest. Ze verraste me echt toen bleek dat ze mijn portemonnee had ingepakt, met briefjes van vijftig en al.

Als ze buiten gaat bellenblazen of krijten maakt ze wel alles op. Ze gebruikt wat ze krijgt. Sinds kort mag ze zelfstandig voor de deur spelen en ze voelt zich groot.

Vorige week ging ik na een halfuur eens kijken wat ze allemaal gefabriceerd had. Ze pakte me bij de hand en leidde me de straat door langs haar creaties. Ze had een treintje getekend, maar haar grote trots stond een paar meter verder. De krijtjes waren op gegaan aan een lantaarnpaal. Ze had er een ‘prinsessenpaal’ van gemaakt. De paal was voornamelijk roze, tot zover als haar lengte dit toeliet.

Baukje doet dingen die werkelijk uniek zijn. Ik lach me slap. Daarbij geniet ik van haar zelfvertrouwen. Ze heeft het nog dagen over die paal gehad. Hij is voor haar de mooiste van de wereld.

“Kijk mam, ik heb ook de doekjes ingepakt”, fluistert ze in mijn oor. Ze fluistert als ze niet zeker weet of het mag.
“Dat is goed, de doekjes zijn van jou”, zeg ik zacht en ik streel door haar lange, blonde haren. Ze nestelt zich tegen me aan, het label van een knuffel tussen haar vingers. Zo duimt ze.

Ik vertel haar dat ze haar schoen mag zetten en ze schiet overeind. Haar juf heeft wel verteld dat Sinterklaas een spelletje is, maar voor haar blijft het echt. Als de Sint voor haar staat, durft ze hem geen hand te geven, zoveel ontzag heeft ze voor de goede man. ‘Een oude opa die van kinderen houdt’, is haar analyse. Als de schoen bij de deur staat gaat ze naar bed, maar tien minuten later verschijnt ze weer in de huiskamer. “Er zit nog geen wortel in de schoen!”, roept ze uit. “Ik ben een stomhoofd."
“Juist hartstikke goed dat je eraan denkt”, antwoord ik en we begeven ons naar de koelkast waar ik iedere keer dezelfde wortelschijfjes in plasticzakje uitvis. Dat kan makkelijk met haar. Goed geïndoctrineerd zingt ze de wortel toe.

Baukje heeft het door, dat is soms verdrietig. Zo denkt ze bijvoorbeeld dat ze vaker vergeetachtig is dan anderen. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar dat zeg ik haar niet. Ze heeft baat bij zelfvertrouwen, ook los van haar te gekke prinsessenpaal. Ik vertel haar dat ik ook weleens wat vergeet en als het gebeurt deel ik dat met haar. Dan lacht ze me hartelijk uit.
Dan ben ik een stomhoofd.

***