Geven & nemen

Een goede kennis van mij is verdrietig vanwege een gemis in zijn leven. Hij heeft het gevoel dat hij al jaren veel geeft en weinig terugkrijgt. Dan kunnen er twee dingen aan de hand zijn: hij en de vorm waarin hij zijn leven gegoten heeft passen niet bij elkaar, of hij heeft niet goed door wat hij allemaal krijgt.

Als we een ander helpen, geeft dat normaliter een fijn gevoel. Moet degene die geholpen wordt daar wel goed mee om kunnen gaan. Dat wil zeggen dat de geholpene de helper iets geeft in de vorm van liefde en dankbaarheid. Positieve gevoelens over de hulp die je krijgt, kan je het best nadrukkelijk uiten. Daar gaat mijn kennis al de mist in. Toen hij het een avond leuk had gehad met mij, hoorde ik dat via een ander. Terwijl ik energie in hem heb gestoken en naar hem heb geluisterd.

Hulp slaat hij regelmatig af. Onbekend is waarom. Bekend is, dat hij wel degelijk meer nodig heeft.

Mijn kennis heeft een zorgzaam beroep. Collegae en cliënten doen voornamelijk een beroep op hem, niet andersom. In zijn privéleven heeft hij geen goede vriend waar hij altijd op kan terugvallen. Hij moet het vooral van zijn vrouw en kinderen hebben.

Als het om geven en nemen gaat, dan is mijn kennis er een ster in om zijn kaas weg te geven. Dat kan hij om meerdere redenen doen. Hij gaat dingen weggeven als hij bang is dat gelijkwaardig geven en nemen strijd oplevert, of als een ander beloftes uit. Zo liet hij zich door meerdere zakenpartners in het ootje nemen. Hij hoorde mooie woorden en verwachtte er mooie daden van.

Er is geen hond die hem ervan kan overtuigen dat hij het tij kan keren. Het lijkt wel, of hij zich bij zijn zelf verzonnen lot heeft neergelegd. Dit weerhoudt hem er niet van om regelmatig te klagen. Hij roept dat hij een gever is en hij voelt zich zwakjes. Wie luistert er naar hem? Wie zorgt er voor hem? Deze vragen stelt hij aan mensen die naar hem luisteren en hulp ter beschikking stellen. Daardoor hebben gevers in zijn leven het gevoel dat hun giften in het donkere niets verdwijnen. Ze hebben minstens het gevoel dat hun giften maar half worden uitgepakt. Nu zal zijn familie het niet opgeven, maar verschillende anderen hebben dat wel gedaan.

'Tel je zegeningen'. Dat is een mooi christelijk gebod. Als mijn kennis zou opschrijven wie er allemaal energie aan hem gaf en wie daar nog steeds oren naar heeft, dan zou hij zich beter voelen. Mensen zijn de beroerdste niet. Als je maar durft te vragen en viert wat je gegeven wordt.

***