Leve het leven!

Rond de kerst ben ik nog meer met de dood bezig dan anders. Dat komt omdat ik het persoonlijk geen vrolijk feest vind. En nu is Brittany Murphy ook al overleden op slechts 32 jarige leeftijd – mijn leeftijd. Ernstig. Moge zij in vrede rusten, waar dan ook...

Maar daar begint gelijk mijn euvel...

Omdat ik geloof in niets (alles zou weleens kunnen kloppen, maar kan net zo goed grote onzin zijn) heb ik geen beeld bij sterven, laat staan van een hiernamaals. Sterker nog, ik begin ervan overtuigd te raken dat een hiernamaals in onze “werkelijkheid” bestaat, omdat wij mensen altijd meer willen. Niet alleen leven, maar ook leven na de dood. Dat we het moeilijk zouden kunnen verkroppen, als we na de dood enkel wormenvoer worden.

Ik beken, geloven in het absolute “niets” na de dood geeft mij geen fijn gevoel. En dat is een understatement. Ook gevoelens over de zin van het leven veranderen erdoor.

Toch kleeft er ook een groot voordeel aan, vind ik. Het is dan in ieder geval niet nodig om tijdens het leven bezig te zijn met daden die een “hemels” pensioen zouden opleveren. Geen kerk, geen bijbel, geen liturgiegroep, niks… Alle tijd die me gegeven is dus puur inzetten voor dit leven, het hier en nu.

Vooral dat laatste geeft me rust, als ik tenminste niet te ver vooruit denk. Dan voelt het leven namelijk eerder als een steile berg dan als begaanbaar pad. Ik kan wel honderden dingen verzinnen die ik nog zou willen of moeten doen, maar dat blokkeert me juist. Ik verzin liever mijn taken en bezigheden voor vandaag.

Hoe dan ook – ik voel me dankbaar. Ik heb een goed functionerend lichaam. Ik kan horen, zien, lopen, rennen… Elke dag dat dit mag is er weer een. Nu heb ik weer bijna een nieuw jaar gehaald en hopelijk volgen er nog vele...

Ik heb dan wel een enorme hekel aan vuurwerk, maar in mij knalt het wel!
Leve het leven!

***