Madenhulp

Op dit moment is mijn vriendje de oven aan het schoonmaken. Ja, ik weet het - ik ben zwak. Zonder pardon maakte hij de oven open, bewapend met handschoenen, een lepel en een pleerol. Monter opperde hij dat mijn oven nu heel schoon zal worden, oh, en in sommige landen éten ze maden. Momentje, ik moet even naar de wc en dan met gestrekte arm een schuursponsje aanreiken.

Wat een putlucht in de keuken en wat knap dat hij daarin durft te vertoeven. Na net weer een paar blikken op het kruipende spul te hebben geworpen ben ik gauw achter mijn computer gekropen.

Mijn vriend wil graag weten wát voor een ovenschotel het precies was. Ik antwoord smaakloos. Hij oppert, dat als ik de oven later pas open had gedaan, er honderden vliegen uit waren komen zetten. Dat beeld had zich reeds in mij genesteld. Ik had juist geprobeerd om het mijn hoofd uit te laten vliegen.

Ik kom de keuken in om een sopje met doekje aan te reiken, zegt mijn vriend: 'Ik hoor ze knappen tussen mijn vingers'. Ja schat, ik vind jou ook heel knap.

Tot slot nog het verhaal van het dekbed. Daar trakteerde mijn vriend mij zojuist op. Zijn grootouders hadden een nieuw donzen dekbed gekocht. Nachtenlang dachten zijn grootouders dat ze elkaar voor de gek hielden met gekriebel. Totdat het dekbed begon te zoemen. De fabrikant had zulke verse veren gebruikt dat er hier en daar nog wat bloed aan zat. Daar waren vliegen op af gekomen en de rest moge duidelijk wezen.
'Van 100% katoen. Maad in Holland'.

***