Het koninkrijk dat niet kwam...

Schrijver: Joseph Wilting

Kijkend naar de foto van deze schrijver vond ik hem sympatiek overkomen en dit gevoel groeide per gelezen bladzijde. Wilting schrijft allereerst over de geschiedenis van het Wachttorengenootschap. Dit heeft hij helder verwoord. Na 12 pagina's is mij volkomen duidelijk met wat voor een soort organisatie ik te maken heb. Interessant zijn de stukken over de persoonlijke levens van de verschillende presidenten. Daarbij bekruipt mij regelmatig het 'oei-gevoel'. Zeker wil ik melden dat deze schrijver daarbij zonder rancune schrijft en ook in de rest van het boek kan ik hem hierop niet betrappen. Integendeel. Het is een eerlijke weergave van zijn 40 jaren als Jehovah's Getuige met liefde voor de medemens en zeker ook voor de Getuigen die nog in de organisatie zitten. Hierbij schuwt hij emotie niet. Hij geeft zichzelf bloot. Hij vertelt uitgebreid over zijn jeugd en laat hierbij niet weg waar hij zich voor schaamde, wat hem pijn deed of vreugde gaf, wat zijn angsten waren, enzovoort. Daardoor wordt het geheel een levendig en gevoelig relaas. Tussendoor zet hij achtergrondinformatie over de organisatie, relevant voor (de voortgang van) zijn verhaal, in kaders. Wilting groeide op in Nederland en bracht ook vele jaren van zijn leven door in Noorwegen. Hij bekleedde verschillende functies binnen de organisatie, van pionier tot ouderling tot kringopziener, in verschillende gemeenten. Hoe hoger zijn positie werd, hoe meer hij geschokt was door de omgang tussen Getuigen onderling, maar voorál de opstelling van ouderlingen en andere Getuigen in een machtspositie naar de 'gewone' Getuige. Hij omschrijft de angst, het wantrouwen en de niets ontziende houding die mannen in een machtspositie aannemen. Daarbij laat hij zijn eigen (strikte) houding (als o.a. ouderling) t.o.v. de leer niet weg en laat hij mij als lezer begrijpen hoe diezelfde organisatie (tegelijkertijd) zoveel macht op hem kon uitoefenen. In het kort komt het erop neer dat Wilting in dit boek wist vast te leggen hoe hij een persoonlijke transformatie onderging toen hij in de organisatie stapte en de transformatie die nodig was om later de organisatie weer los te kunnen laten. Wie dit boek niet heeft gelezen mist een ervaring naar de psychologische diepte die de leer van de organisatie tot gevolg heeft, zowel tot uiting komend in (alle) relaties als in (totale) levensinvulling.

***