Verwaardag?

Mijn zus is vandaag jarig. Ik stuurde gisteren een kaart en vandaag een sms-je. Het voelt niet alsof ik genoeg heb gedaan. Zus is aan het werk, dus hup erheen zit er niet in. Vanavond kan ik vanwege mijn kleine dametje de deur niet uit.

Was dat vroeger niet anders? Toen kon dat nog immers - zomaar bij iemand langsgaan. Nu boek je iemand twee weken of langer vooruit. Met elkaar telefoneren en nog dezelfde week kunnen afspreken is een unicum.

Op deze 'happy-sister-day' valt het onpersoonlijke waar we allen persoonlijk aan deelnemen me wederom op. Ik ben zelf ook al zo iemand geworden die twee keer slikt als iemand opeens langskomt. Laatst kwam een vriendin van me onverwachts en ik moest me omschakelen. Een moeizaam proces. Wat niet vaak gebeurt, verleer je. Ik had me ingesteld op een film kijken. Nu werd het koffie en praten over relaties en ander leed(vermaak).

Ik ga dadelijk mijn zus nog bellen. Iets persoonlijker weer. Volgens mij viert ze het niet. Ik heb er niets over vernomen in ieder geval. Het valt me op dat verjaardagen sowieso minder, of minder uitbundig, worden gevierd. We grijpen niet meer elke gelegenheid en elk stukkie taart aan om contact aan te gaan in knusse kring. Hoe zou dat toch komen?

***