Hoe Samuel ridder werd

Lang geleden in een heel ver land, leefde eens een jonge prinses met lange goudblonde haren. Ze droeg vaak een prachtige witte jurk en stak iedere dag zeven witte bloemetjes in haar haar. Hoe oud de prinses ook werd, ze bleef jong van geest. Dit kwam niet omdat ze met haar mooie prins was getrouwd. Dit kwam ook niet omdat ze een mooie, wijze zoon ter wereld had gebracht. De prinses bleef jong omdat zij zich liet meevoeren met de veranderlijkheid van de wind.

Op een dag reed een jonge schildknaap, in de vroege morgen onder de rode zon, naar het kasteel. Zijn heer en ridder Matthias had hem een dag vrij gegeven, omdat hij somber was. De wijze Matthias had tegen zijn schildknaap gezegd: 'Samuel, mijn trouwe metgezel, deze somberheid baart mij zorgen. Een jongeman, met een leven zo pril, hoort niet zo somber te zijn. Ga morgen naar het kasteel van prinses Liora. Noem mijn naam en de prinses zal je verwelkomen'.

Prinses Liora stak net de zevende witte bloem in haar haar, toen er op de deur werd geklopt. Toen zij hoorde dat ridder Matthias zijn schildknaap naar haar had gezonden, legde zij vlug haar spiegel neer. Zij was nieuwsgierig naar de reden van dit onverwachte bezoek. Voorzichtig schoof zij haar muiltjes aan haar smalle voeten en haastte zij zich naar de woontoren, waar zij ongewoon bezoek veilig kon ontvangen.

Toen prinses Liora haar ogen vestigde op de jonge schildknaap, voelde zij hoe triestheid zich in haar nestelde. Zulk een diepe triestheid had zij zelden ervaren. Ze vroeg hem naar zijn naam. Omdat zijn naam uitdroeg dat hij een geboren leider was, verwonderde zij zich zeer over wat zij zag. Ze vroeg hem over zijn leven. Samuel antwoordde dat hij als jonge page een goede ontwikkeling had doorgemaakt en daarom al op zijn dertiende schildknaap werd. Omdat daarna de jaren verstreken waren zonder dat hij de ridderslag had ontvangen, was hij het geloof in zichzelf verloren. Hij haalde geen plezier meer uit zijn verzorgende taken en mocht zelden mee naar een toernooi.

Prinses Liora begreep dat Samuel zichzelf graag wilde bewijzen. Omdat hij deze kans niet kreeg, was hij zijn krachten vergeten. Ze glimlachte, omdat ze de keuze van ridder Matthias goed begreep. Ze vroeg aan Samuel: 'Hoe vindt een mens zijn grootse krachten?'. Samuel antwoordde zoals hem geleerd was: 'In de meest erbarmelijke omstandigheden, prinses'. De prinses knikte goedkeurend en zei: 'Voor jou, mijn beste Samuel, is het makkelijk om je krachten te bewijzen tijdens de strijd. Veel moeilijker is het om krachtig te blijven enkel als schildknaap'. De ogen van Samuel lichtten op. Daarna vroeg hij: 'Hoe kan ik mijn krachten vinden in de taken die heden voor mij zijn weggelegd?'. Prinses Fiora antwoordde: 'Wordt leider van dit leven, Samuel. Wordt leider van de paarden en de honden, zonder te denken dat dat minder waardig zou zijn'.

Een maand later ontving prinses Fiora een brief. Ridder Matthias had haar geschreven en bedankte haar. Samuel was eindelijk meester geworden van zijn leven als schildknaap. Daarom zou hij in de lente de ridderslag ontvangen. Samuel keek niet meer naar wat hij nog niet had bereikt, maar nam de teugels over in hetgeen er al was. Hij bekommerde zich ook niet langer om zijn status, maar vond eer in zijn werk. Juist om die reden had hij de krachten gevonden die nodig waren om als ridder een bijdrage te leveren als strijder voor het leven.

***