Wat kun je ertegen doen? Waar haal jij je zonnestralen vandaan? Ik ken iemand die zich zwaarmoedig voelt omdat hij nog geen passende baan heeft gevonden. Ik ken iemand die zich zwaarmoedig voelt omdat zij nog geen vaste relatie heeft. Ik zou graag willen schrijven voor deze mensen, en voor jou, in de hoop dat mijn woorden een zonnestaaltje kunnen zijn.
Lieve schat, ik begrijp goed dat je je blind kan staren op wat je niet hebt. Ik begrijp het lege gevoel dat daarbij hoort. Ik merk dat zwaarmoedigheid heviger wordt als je eraan twijfelt of je wens ooit in vervulling zal gaan. Vooral kost het veel energie als je twijfelt aan jezelf. Je stelt (jezelf) dan veel vragen of je piekert. Kan ik dit wel? Kan een ander wel zien welke mogelijkheden en krachten ik heb? Of ben ik misschien niet zo mooi en liefdevol als ik hoop te zijn? Ben ik eigenlijk moeilijk of onkundig?
Allereerst bestaat er niet zoiets als een 'moeilijk mens' of een 'onkundig mens'. Dit zijn subjectieve begrippen. Als een ander niet goed met jou om kan gaan, dan kan je net zo goed die ander 'onkundig' noemen, toch? Waar het om gaat is dat je jezelf omringt met mensen die jou mooi en liefdevol vinden. Dat klinkt simpeler dan het is. Als jij je ineens naar gaat voelen bij iemand, dan bestaat de kans dat je gaat twijfelen aan jezelf. Hij vindt mij moeilijk - bén ik moeilijk? Zij vindt mij saai - bén ik saai?
Jij bent echt wie je denkt dat je bent. Twijfel of schuldgevoelens gaan jou niet verder helpen. Als je jezelf mooi vindt zal je je anders opstellen dan als je jezelf maar een lomp persoon vindt. 'Maar hoe kan ik mezelf mooier gaan vinden', vraag je. Allereerst: wees je bewust van nare gedachten over jezelf en je leven. Schrijf ze op en schrijf ook de bron ervan op. Schrijf vervolgens op wat er in je leven zou veranderen als je deze gedachten niet zou hebben. Zet er een positieve gedachte tegenover. Deze oefening heb ik niet zelf verzonnen, maar hij werkt fantastisch.
Wil je structureler iets aan je nare gedachten doen? Pak een elastiekje en draag het om je pols. Bij elke negatieve gedachte over je leven of jezelf rek je het elastiekje uit en laat je het los op je pols. Niet heel hard, maar het mag zeker een beetje pijn doen. Lees vooral verder, want de belangrijkste stap komt nu: streel of kriebel jezelf daarna liefdevol over je arm en denk iets positiefs. Een positieve gedachte kan zijn: 'Ik ben mooi' of: 'Ik ben succesvol' of: 'Ik kan goed luisteren', of.... vul zelf iets in. Ook deze techniek heb ik niet zelf bedacht, maar het biedt veel goeds. Heel veel goeds. Dus neem deze stap en je zwaarmoedigheid zal lichter worden.
Tot slot: je hebt alles al in je om gelukkig te kunnen zijn. Vertrouw daarop. Jouw talenten beter en vaker benutten zal je sterker maken. Een ander kan welke leegte dan ook niet voeden als je jezelf niet blijft voeden met positiviteit. Laat (jezelf) maar zien hoeveel moois jij in je hebt. Anderen zullen jou dan sneller herkennen zoals je herkent wilt worden. Want soort zoekt soort, daar ben ik van overtuigd. Hoe meer jij leeft naar wie jij echt bent, je mooie werkelijkheid, hoe meer de mensen in je directe omgeving dat ook doen. Zo kan je een harmonieus leven creëeren en voelt de zwaarte ervan minder zwaar.
***
dinsdag 9 september 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten