Gisteravond heb ik het boek 'De hufter op het witte paard' van Ildikó von Kürthy uitgelezen. Jemig, wat een superboek! Ik heb zelden zo vaak gelachen tijdens het lezen. Het boek was boeiend van het begin tot het eind. Echt een boek waarbij een wijntje en een reep chocolade niet mag missen. Ik zou het zo aan mijn vriendinnen (en zelfs vrienden) cadeau doen. Superknap geschreven.De hoofdpersoon van het boek heet Cora. Zij is 33 jaar oud, single en mega-verliefd. Hierdoor vliegen haar gedachten, zelfvertrouwen en lichaamsbeeld alle kanten op, van diep triest tot uitzinnig. Heel gaaf is het hoe zij haar beste vriendin en haar grote vijand omschrijft. De vriendin is hulpvaardig, mooi, blond en trefzeker. Haar vijand is filmster, heeft zichzelf een nieuwe, mooiere naam aangemeten en iedere man krijgt er een bobbel van in de broek.
De gesprekken die Cora met haar vriendin heeft over mannen, en haar eigen gedachten erover, zijn hylarisch. Ook niet te vergeten is er het personage van haar buurvrouw de moederkloek, die getrouwd is met een onman. Zo'n schepsel achter de tv, die het geluid harder zet als zijn vrouw aan het woord is en zich eeuwig slachtoffer voelt. Tot slot is daar natuurlijk DE man, op wiens telefoontje Cora wacht. Ze speelde het zo 'cool' met hem... Ze had de afgelopen weken erg goed nagedacht over wat ze zei, niet zei, aantrok, aftrok... Kortom: beter had ze het toch niet kunnen spelen?
Waar blijft dat verrekte telefoontje dan?
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten