Voor- en nagedachten

Vanmorgen dacht ik: 'Als je iets meemaakt en je hebt er nadien gedachten over, verander je wat je meemaakt'. Hetzelfde speelt, als je vantevoren gedachten hebt over hoe iets zal verlopen, je daarmee je uiteindelijke ervaring verandert. Dus als ik nu mijn verleden induik, dan mag ik er vanuit gaan dat mijn gedachten daarover de werkelijkheid vertekent weergeven. Zeker de gebeurtenissen die ik al vaker heb overdacht.

Als ik dit tot me laat doordringen, dan voelt mijn leven als een vlieger aan een dun touwtje. Het waait alle kanten op, zonder duidelijk patroon. Het is maar hoe de wind staat, hoe ik me voel, terwijl ik aan gebeurtenissen denk. Meer denken over het verleden zorgt er dan voor, dat je je werkelijke verleden minder helder ziet. Het beste zou dan zijn om direct na een gebeurtenis je dagboek erbij te nemen, de boel op te schrijven en je aan die weergave vast te houden.

Er bestaan technieken om je verleden te veranderen. Je doet het al, maar dan ga je het bewust toepassen. Ik had als kind eens ruzie met iemand waar ik veel van hield. Ik ging terug naar dat moment en deed alsof deze persoon mij omhelsde na de ruzie. Ik hoefde dat alleen maar een paar keer te herhalen en het werd al 'echter'. Ik wist aanvankelijk wel zeker dat het zo niet ging, maar wat maakt dat eigenlijk uit? Als we toch met onze gedachten onze herinnering en onze toekomst al veranderen? Dan kan je het beter bewuster doen, op een manier die meer vreugde geeft, is het niet?

'Je houdt jezelf voor de gek'. Hoe vaak hoor je dat wel niet in je leven? Een ander kijkt je meewarig aan en snapt niet waar jij jouw herinnering of visie vandaan haalt. De kans is groot dat de ander nog 'gelijk' heeft ook. Natuurlijk heeft de ander een herinnering of visie die op dezelfde manier tot stand kwam als de jouwe, maar jullie visies samen geven wellicht al meer van de werkelijkheid weer. Hoe kies je dan welke visie je overneemt? Of kunnen we beter een middenweg kiezen die beide visies aan bod laat komen? Stukje herinnering van jou, stukje van mij? Allebei blij?

Er zijn mensen die er bewust voor kiezen om hun hele verleden te 'herschrijven'. Doel is om prettiger te kunnen leven in het 'nu'. Na mijn gedachte van vanmorgen klinkt dit me minder vreemd in de oren dan voorheen. In ieder geval kan ik ervoor kiezen om de mooie dingen belangrijker te maken en de nare dingen minder heftig te maken. Want als mijn leven zoals die vlieger is, en nare gebeurtenissen zijn bomen, dan heb ik meer kans verstrikt te raken. En zeg nou zelf - welke invloed denk je nog te hebben op je leven als je je verstrikt voelt? Er zijn ook mensen die uit voorzorg het touwtje aantrekken en lager gaan vliegen, maar daarmee ontneem je jezelf ook heftige momenten van vreugde. Dus ik ga maar eens wat bomen omhakken... Ik ben erg verknocht aan mijn vliegmomenten.

***