Dat meer

Zojuist zag ik de film 'Ae fond kiss'. Een aanrader. Geen poespas, just people doing what they've been told and more... En dat meer - daar gaat het om.

Zie ze eens even voor je: jouw leraren. Dumdiedum, ik, w.a.c.h.t, wel... Zie je ze - alle mensen in het leven die hun best hebben gedaan om jou te leren wat goed is, slecht is, slim is, dom is? Vertel mij dan nu, is is vier keer in één zin goed? Kijk maar goed, het zin er vijf.

Je hebt gelijk, het zijn er maar vier. Bedankt voor het teruglezen... Zag je wel in één keer dat ik 'zin' schreef i.p.v. 'zijn?' En wist je al dat je in een stuk tekst zoals deze geen afkortingen hoort te gebruiken, maar je in plaats daarvan alles dient uit te schrijven? Dan weet je veel, mooi zo.

Vond je dat compliment prettig? Het komt van mij, dus is het afwachten of je er. Blij? Nee zeg. Of het ligt eraan welke rol ik in je jouw leven speel. Maar ik vind je echt slim hoor, anders las je het niet zojuist. Oh help. Klinkt dat soms 'iew'? Hoe komen we aan dat gevoel? Vertelde je moeder niet hoe mooi je bent en hoe goed het is om dat uit te dragen? Daar heeft de wereld wat aan, trust me. Mij? Jou dan?

Dat licht heb ik nu gezien, en dat ligt lekker op de maag. Welk licht? Nou, het gaat niet om wat je geleerd hebt. Het gaat om dat meer. Het meer is simpel: het is precies dát wat jíj hebt toe te voegen. En niemand die je dat kan leren, want alleen jij weet wat dat is. Lekker alleen jij en niemand anders. Jouw zielsgeheim. Hetgeen in jouw bloemknop zit. Jouw plaatje van wie jij werkelijk bent. Jouw kern, jouw levensadem. Jouw 'alles-wat-niemand-ooit-van-je-kan-afpakken'.

Leerde jij ook dat je je naar buiten moet keren? Met je bloem in het licht? Hup hup, de wereld in, maak er wat 'moois' van. Dus je doet vanalles. Dus vooral dingen die van het alles zijn. Wat is van jou? Misschien is er van wat je doet bar weinig van jou. Want wie leerde jou dat je je naar binnen moet keren? Dan ben je toch een freak, een eenzame ziel? Niettus joh. Je moet wel eerst naar binnen kijken om te weten wat je eruit kunt halen.

Ja, duh. Denk je dat werkelijk? Nou, doe het dan. Kijk wel uit hè, mensen zijn bang voor verandering. Word je ineens echt. Ahh! Je eigen moeder zou er uren van wakker kunnen liggen. Terwijl ze dacht je te kennen, ben je gewoon anders. Da's geen grap. Want vergeet niet - anderen lopen altijd een paar stappen achter op wat er zich in jou en jouw bloemknop afspeelt, en zeker je ouders. Ouders denken je namelijk zo goed te kennen, dat zij het eerst vastlopen in hun gemaakte image of you.

Tralala. Kriebelt het? In mij in ieder geval wel. Ik weet gewoon dat ik zal veranderen. Voor anderen dan hè... Voor mezelf is dat niet echt een verassing. Ik ben jarenlang naar binnen gericht geweest. Uren denken, uren voelen, uren voor de buren. I kept a part of me for myself.
Wat dat is? Ach...

***