Compliment

Vandaag kreeg ik een compliment
over dat ik een compliment gaf
vanwege het feit dat hij
zichzelf
een compliment gaf.

Echt waar.

***

Leest u mee...

Nu zijn er al minimaal twee exen die mijn blog volgen, en meer, betreft mijn internet activiteiten. Ja, je denkt dat je veilig in je huiskamer achter je peeceetje zit, maar da's natuurlijk niet waar. Dat weten we al en toch vergeet ik het soms, vooral als ik me ongenuanceerd uitlaat ergens over. Dat deed ik laatst op een, wat ik dacht, redelijke privé plek, maar een minuut later zat een bepaald persoon al mee te lezen. Hoe dat kon? Hij had een soort scriptje geschreven waarmee hij mij volgde, op verschillende hier niet nader te noemen virtuele plaatsen.

Zo had ik ook een ex die stukken uit mijn vorige weblog kopieërde, uitprintte en naar een bepaalde instantie stuurde, omdat hij dacht er "iets" mee aan te tonen. Staat best mooi, je eigen blog op een officiëel document, maar daar is alles mee gezegd, verder is het nogal vervelend. Ik kwam er spoedig overheen hoor, maar soms vraag ik me af: wie leest dit eigenlijk allemaal. Zo ook nu.

Kijk, ik heb deze blog nu al een behoorlijke tijd. Bezoekers groeien, zo werkt dat. Er zijn niet veel mensen die reageren, maar hé, dat doen mijn exen ook niet, dus dat zegt helemaal niks. Aan de andere kant denk ik: wat maakt het uit. Ik doe geen gekke dingen, zoals me laten ophangen aan een dik stuk touw, om me door een meester te laten dingessen. Ik schijt niet in de tuin van de buren.

Wel schijn ik me soms beledigend uit te laten. Dat komt zo: ik maak weleens iets kuts mee en dan vang ik dat in woorden. Daar komen kutteksten van. Kijk, me puur op een persoon richten is natuurlijk niet netjes, maar betreft een bedrijf heb ik daar een ietsje andere mening over. Als ik het gevoel heb dat de AH langzaam steeds meer goedkope producten uit de schappen schrapt, dan moet ik dat gewoon kunnen melden. Daar zal de AH geen last van hebben en ze gaan me er zeker niet over mailen.

Soms kan het echter voorkomen dat je onbedoeld een bedrijf wel beledigt. Vooral als het om een wat kleiner bedrijf gaat. Dan heet een mening zogenaamd niet meer "mening", maar smaad. Maar ja, als elke schrijver zijn mond houdt over onraad, dan kan de hele wereld zijn gang gaan met rotgedrag en geen haan die ernaar kraait. Geen media meer, geen aandacht voor welke ramp dan ook, laat staan als het een mini-ramp betreft.

Waar begint de vrije, goedgekeurde meningsuiting en waar houdt die op?

Goed, zie voor u, de woorden van een blogger in ondergoed. Lekker boeien. Sterker nog, een tijd stond de url naar deze blog zelfs in mijn CV, moet je nagaan. Nu vind ik inmiddels dat ik boeiender dingen heb gedaan op schrijfvlak, dus deze blog mocht het veld ruimen.

Er zijn twee belangrijke redenen waarom ik toch op dit blog blijf schrijven. Ten eerste schrijf ik graag en bepaal ik hier zelf wat ik schrijf - ik hoef me niet aan een opdracht of onderwerp te houden. Ten tweede vind ik het ook leuk om blogs van anderen te lezen, zeker blogs van mensen die zo nu en dan écht laten zien wat hen bezighoudt.

Rest mij te schrijven: dank je wel voor het lezen.

Gegroet.

***

Onbetrouwbaarheid

Dat betekent onlogische verandering
De ene week je liefde verklaren
De volgende week iets anders laten zien
Doen alsof het je overkomt

Het betekent je verschuilen
Doen alsof het net wat meer aan de ander ligt
Het dobberend scheepje in de fik steken
Omdat dat makkelijker is dan het drijvend houden

Het betekent ook liever doorgaan
Dan kijken naar sporen die je achterlaat
Met als smoes een eeuwig onbegrip
En een 'daar kan ik toch niks aan doen'

Het betekent jezelf altijd goedpraten
Met de woorden: 'zo dacht ik toen'
Van wit naar zwart naar zon naar maan
Van al je daden zeggen dat ze logisch zijn

Het betekent te weinig respect
Zowel voor jezelf als voor een ander
En altijd die woorden die zo vaak zijn gebruikt
ICH HABE ES NICHT GEWUSST

***

Youtube Bloep

Met ditmaal in de hoofdrol: Alice Botter (12 jaar), die als goed geïndoctrineerde als geen ander laat zien wat deze praktijken zelfs met je manier van zingen doen. Ze zingt 'Opwekking 544' werkelijk opgewekt... Ook Henk de opnameman was duidelijk erg geïnspireerd bezig. Mijn gedachten gaan uit naar Alice en ik hoop dat ze hulp krijgt bij het vinden van haar eigen stem... Wat zou ze dan fantastisch zijn.

Vacature Projecttreiteraar

- Vacature -

Projecttreiteraar m/v
Voor de periode maart 2010 tot mei 2010
10 uur verspreid over 5 werkdagen

Onze afdeling Productie is er qua dienstverlening op achteruitgegaan vanwege een organisatiegroei die een aantal medewerkers in het verkeerde keelgat is geschoten. In uw functie van Projecttreiteraar bent u verantwoordelijk voor het zelfstandig organiseren van verschillende vormen van actie en afleiding. Uitgangspunt daarbij is, om neuzen meer dezelfde kant op te krijgen, namelijk uw kant, middels op creatieve wijze aan vergaderingen en het geplande personeelsuitje in april 2010 deel te nemen.

Algemene beschrijving van de functie
De Projecttreiteraar houdt zich bezig met de doelgroep Productie binnen onze organisatie: werknemers die door personeelsgroei en -veranderingen met het idee spelen om van werkgever te wisselen of bang zijn om hun functie te verliezen. De Projecttreiteraar werkt nauw samen met de Algemeen Directeur en de afdeling Salarisadministratie.

Wij zoeken
Iemand met een opleiding op HBO niveau, liefst in de richting van Communicatie of Maatschappelijk Werk. Werkhouding achten wij belangrijker dan werkervaring in een soortgelijke functie. U hebt affiniteit met problematische organisaties die baat hebben bij duidelijk, ongenuanceerd handelen. Als u reeds ervaring hebt met slechte samenwerking binnen organisaties is dat een pre. U beschikt in elk geval over uitstekende mondelinge en schriftelijke communicatieve vaardigheden waarmee u mensen op creatieve wijze kunt activeren. U bent daadkrachtig, stressbestendig en u kunt goed omgaan met agressiviteit.

Aanbod
Wij bieden u een bijzonder ontregelde werkomgeving, waarin vooral collegialiteit en betrokkenheid ver te zoeken zijn. Als Projecttreiteraar bent u de aangewezen persoon om helder te verwoorden wat er misgaat zonder dat een van onze huidige medewerkers daarvoor verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Alle gedachten die onze medewerkers toch al hebben zal u hardop uitspreken, liefst tijdens de vergaderingen. De Algemeen Directeur zal u de eerste werkweek persoonlijk begeleiden, zodat u precies weet wat er speelt.

Geïnteresseerd?
Stuur dan uw motivatiebrief plus CV per e-mail naar onze organisatie t.a.v. de Algemeen Directeur, de heer Watje, onder vermelding van vacaturenummer 666. Graag ontvangen wij uw sollicitatie voor 8 januari a.s. uitsluitend per e-mail.

De gesprekken vinden plaats op 13 januari 2010.

***

Leve het leven!

Rond de kerst ben ik nog meer met de dood bezig dan anders. Dat komt omdat ik het persoonlijk geen vrolijk feest vind. En nu is Brittany Murphy ook al overleden op slechts 32 jarige leeftijd – mijn leeftijd. Ernstig. Moge zij in vrede rusten, waar dan ook...

Maar daar begint gelijk mijn euvel...

Omdat ik geloof in niets (alles zou weleens kunnen kloppen, maar kan net zo goed grote onzin zijn) heb ik geen beeld bij sterven, laat staan van een hiernamaals. Sterker nog, ik begin ervan overtuigd te raken dat een hiernamaals in onze “werkelijkheid” bestaat, omdat wij mensen altijd meer willen. Niet alleen leven, maar ook leven na de dood. Dat we het moeilijk zouden kunnen verkroppen, als we na de dood enkel wormenvoer worden.

Ik beken, geloven in het absolute “niets” na de dood geeft mij geen fijn gevoel. En dat is een understatement. Ook gevoelens over de zin van het leven veranderen erdoor.

Toch kleeft er ook een groot voordeel aan, vind ik. Het is dan in ieder geval niet nodig om tijdens het leven bezig te zijn met daden die een “hemels” pensioen zouden opleveren. Geen kerk, geen bijbel, geen liturgiegroep, niks… Alle tijd die me gegeven is dus puur inzetten voor dit leven, het hier en nu.

Vooral dat laatste geeft me rust, als ik tenminste niet te ver vooruit denk. Dan voelt het leven namelijk eerder als een steile berg dan als begaanbaar pad. Ik kan wel honderden dingen verzinnen die ik nog zou willen of moeten doen, maar dat blokkeert me juist. Ik verzin liever mijn taken en bezigheden voor vandaag.

Hoe dan ook – ik voel me dankbaar. Ik heb een goed functionerend lichaam. Ik kan horen, zien, lopen, rennen… Elke dag dat dit mag is er weer een. Nu heb ik weer bijna een nieuw jaar gehaald en hopelijk volgen er nog vele...

Ik heb dan wel een enorme hekel aan vuurwerk, maar in mij knalt het wel!
Leve het leven!

***

Jezelf zijn